Kartka z pamiętnika osoby zakochanej - przykład kartki z pamiętnika

10 maja 2010

Ciągle myślę tylko o Niej. Dziś znowu nie słuchałem na lekcjach, bo przed oczami widziałem te długie czarne włosy i śliczną twarz. Michał mówi, że mam wreszcie zebrać się na odwagę i zaprosić Ją na spacer albo do kina. Łatwo mu mówić. Kiedy już myślę, że to zrobię, nagle strach zatrzymuje mnie w miejscu i tylko stoję jak bałwan.

Ona mnie bardzo onieśmiela. Kiedy idzie przez korytarz i na mnie patrzy, robię się cały czerwony i odwracam wzrok. Myślałem o tym, żeby zaprosić Ją na ten bal pod koniec roku szkolnego, ale nie wiem, jak się do tego zabrać. A co jeśli już ktoś Ją zaprosił? Wtedy będzie straszny wstyd. Ale chyba jeszcze nikt o tym balu nie myśli. Z drugiej strony, jeśli szybko się nie wezmę w garść, to wszystko przepadnie.

Muszę zdobyć od kogoś Jej numer telefonu. Ona chodzi do II c – kogo ja stamtąd znam najlepiej... Wiem, poproszę Jacka o pomoc, on na pewno zdobędzie numer.

Laura… Ma śliczne imię i takie poetyckie, jak prosto z sonetu Petrarki:  

„Nie mam spokoju, choć wojować nie chcę,
Lękam się, cieszę, marznę, to znów płonę,
Latam w obłokach, pełzam po zagonie,
Choć świat zagarniam, dłoń mam pustą przecie.

Ona mnie trzyma w więzieniu, nędznego,
Nie chce mnie, ale odejść nie pozwala,
Nie zabija, a z kajdan nie wyzwala,
Żywego mnie nie pragnie ni martwego.

Widzę bez oczu, bez języka wołam,
Pragnąłbym zginąć, a ratunku krzyczę,
Nie cierpię siebie samego, ją kocham,

Bólem się karmię, a śmieję się łzami,
Po równo zbrzydły mi i śmierć, i życie,
Takim się stałem z twojej winy, pani”.

Jutro zaproszę Ją do kina. Nie mogę już dłużej tak się męczyć. Odwagi, Michał, kurczę!