Tadeusz Borowski „Ludzie, którzy szli” - bohaterowie

Tadeusz – bohater ten pojawia się we wszystkich opowiadaniach Borowskiego. Zanim znalazł się w obozie, Tadeusz był studentem, początkującym poetą. Miał dziewczynę, Marię, która została złapana na ulicy i wywieziona do obozu zagłady, niedługo potem to samo przydarzyło się Tadeuszowi. Bohater przebywał w kilku obozach, dzięki czemu nauczył się żyć jako więzień, można powiedzieć, iż w pewnym momencie przyzwyczaił się i zaczął akceptować obozowe życie. 

Bardzo dobrze poznał obóz oraz rządzące w nim prawa, z biegiem czasu zyskał nawet pewne przywileje, które pozwoliły mu przeżyć ten trudny czas. W opowiadaniu ,,Ludzie, którzy szli” Tadeusz pracuje przy budowie boiska do piłki nożnej. Jest bacznym obserwatorem tego, co dzieje się za drucianym płotem, gdzie rozgrywa się prawdziwy dramat więźniów: ,,wróciłem z piłką i podałem na róg. Między jednym a drugim kornerem z moimi plecami zagazowano trzy tysiące ludzi”. 

Bohater wie, że znajduje się w uprzywilejowanej pozycji, cierpi z tego powodu, zdaje sobie jednak sprawę, że to jedyny sposób, by przeżyć obóz i opowiedzieć innym, co tak naprawdę się działo: ,,Kiedy siadałem do obiadu, lepszego, niż jadałem w domu – ludzie szli...