Tadeusz Borowski „Ludzie, którzy szli” - problematyka opowiadania

„Ludzie, którzy szli” to opowiadanie Tadeusza Borowskiego, które zostało napisane w 1945 roku, a wydane rok później w zbiorowej książce ,,Byliśmy w Oświęcimiu”. 

Twórca zmierzył się z problematyką obozową, funkcjonowaniem i metodami, którymi posługiwali się faszyści oraz wpływem tego okrutnego i trudnego czasu na psychikę więźniów w wielu swoich dziełach. 

Podobnie jak inne opowiadania, tak i „Ludzie, którzy szli”, wzbudziło wśród odbiorców i krytyków sporo kontrowersji. Borowski był bowiem oskarżany o nihilizm moralny, cynizm, przesadny i nadmierny naturalizm i cwaniactwo. 

Posłużył się bowiem pisarz nowatorską i niespotykaną wcześniej w Polsce techniką behawiorystyczną, która polegała na opisywaniu zachowań i reakcji człowieka na otaczającą go rzeczywistość. Ponadto taki sposób opisu odrzucał introspekcję jako metodę poznania bohatera, czytelnik mógł poznać postać tylko poprzez bezpośrednie działanie i dialogi, brak było odautorskich komentarzy i interpretacji. 

W opowiadaniu „Ludzie, którzy szli” narrator osadzony jest wewnątrz świata, który opisuje, będąc tym samym zarówno...