Horacy „Do Leukonoe” - interpretacja i analiza wiersza

Horacy to chyba najwspanialszy rzymski poeta starożytny, natomiast utwór zatytułowany „Do Leukonoe” stanowi wyraz przekonań i życiowej filozofii twórcy.

Wiersz ten jest bardzo krótki, składa się zaledwie z ośmiu wersów. Każdy z nich ma regularną budowę, ponieważ posiada czternaście sylab. Już w pierwszym wersie zauważamy apostrofę, czyli zwrot bezpośredni. Podmiot liryczny zwraca się do Leukonoe, prawdopodobnie młodej, bliskiej mu kobiety. W utworze oprócz apostrofy odnajdujemy liczne środki artystyczne, takie jak: epitety („babilońskie”, „ostatnia”), animizacje („pędzi morze”, „czas biegnie”) oraz przerzutnie.

Utwór jest wyrazem poglądów na życie i otaczający świat. Widoczne są tu wpływy dwóch najważniejszych starożytnych filozofii, mianowicie stoicyzmu i epikureizmu. Podmiot liryczny zwracając się do kobiety, porusza problem ludzkiej egzystencji i miejsca człowieka w świecie. Według niego nasz los jest zmienny, nie można przewidzieć przyszłości oraz na nią wpłynąć. Nasze przeznaczenie nie jest zależne od nas samych, ponieważ wszystko, co nas spotyka, zostało ustalone gdzieś wcześniej. Znając odrobinę historii i filozofii antyku, możemy domyślać się, iż Horacy miał na myśli Fortunę, los, gdy mówił o przeznaczeniu.

Pojawia się zatem elementy filozofii stoickiej – życie należy przyjmować w takiej postaci, jaka została nam dana. Tak naprawdę bowiem nie mamy na nic wpływu, dlatego też zgodnie z zasadą rozsądku i obojętności, zawsze powinniśmy godnie przyjmować zmienności, a nawet pułapki losu. Podmiot liryczny stwierdza, iż nie wie, ile jeszcze czasu ma na tej ziemi, jak długo będzie żył i cieszył się urokami egzystencji. Jednak nie warto się nad tym zastanawiać, bo człowiek jako marna i słaba istota i tak nie znajdzie na te pytania odpowiedzi.

Osoba mówiąca w wierszu zaleca więc kobiecie, do której się zwraca, aby nie dociekała ona zawiłości życia, nie zastanawiała się nad jego sensem, nie myślała o tym, kiedy przyjdzie jej odejść. Szkoda marnować czasu na te rozważania, ponieważ i tak nic z nich nie wyniknie. Tutaj zauważmy też elementy filozofii epikurejskiej, ponieważ podmiot liryczny radzi cieszyć się życiem i korzystać ze wszystkich szczęśliwych chwil.

Utwór zatytułowany „Do Leukonoe” stanowi niepowtarzalny manifest poety, który opisuje swój stosunek do świata i życia. Uważa on, iż każdy człowiek posiada swoje przeznaczenie i nic nie może go zmienić. Dlatego też nie warto tracić czasu na rozważania o śmierci i czasie odejścia, lepiej cieszyć się życiem.