Mitologia - Prometeusz - charakterystyka Prometeusza

Prometeusz był tytanem, synem Japetona. W mitologii greckiej jest on uznawany za twórcę rodu ludzkiego. Prometeusz miał wymieszać glinę ze łzami i tchnąć w ulepioną postać ognistą duszę – tak powstał człowiek. Jednak działanie tytana nie było całkiem zgodne z wolą bogów. Nie dość, że stworzył człowieczą duszę z iskier, które ukradł z rydwanu boga Słońca -  Heliosa, to jeszcze sięgnął po ogień, by nauczyć ludzi gotować, wytapiać metale i odganiać dzikie zwierzęta. Działanie Prometeusza było bardzo bohaterskie, gdyż wiedział on, że jeśli bogowie dowiedzą się o kradzieży - ukarzą go. Mimo to postanowił wspomóc stworzone przez siebie istoty i podarować im żywioł, dzięki któremu będą mogli usprawnić swoje życie.

Pomoc Prometeusza nie skończyła się na dostarczeniu człowiekowi ognia. Jako troskliwy tytan nauczył ludzi uprawiać rolę, wyrabiać narzędzia i przygotowywać pożywne potrawy; nie opuszczał ich, kiedy mieli problemy. Jego działania można porównać do opieki odpowiedzialnego za swoje dzieci ojca.

Sielanka nie trwała jednak długo. Najważniejszy ze wszystkich bogów - Zeus - nieufnie podchodził do stworzenia człowieka. Bał się, że nowo powstałe istoty będą chciały odebrać mu tron i przejąć władzę. Zemścił się więc na ich twórcy. Postanowił uwięzić Prometeusza przykuwając go do skał Kaukazu. Jednak nie był to koniec męki. Codziennie przylatywał tam przysłany przez Zeusa sęp i wydziobywał Prometeuszowi wątrobę, która odrastała przez noc.

Ale i tym razem tytan wykazał się mężnością i bohaterstwem. Nie żalił się ani nie przeklinał ludzi, nie żałował też, że ich stworzył. Dzielnie wytrzymywał upokorzenie, mimo iż katorga trwać miała 30 000 lat. Na szczęście po 30 latach przybyła pomoc. Prometeusza uratował heros Herkules, który przy pomocy strzał i łuku zastrzelił sępa.

Prometeusz chciał jednak zemścić się na swoim prześladowcy. Uknuł chytry plan, by pomścić ludzi, którym Zeus odebrał opiekuna. Była to też osobista odpłata. Otóż na Olimpie zorganizowano naradę, by ustalić, co ludzie mają składać w ofierze bogom. Padały różne propozycje. Prometeusz chciał zakpić ze znienawidzonego Zeusa, dlatego w propozycji darów przedstawił mu dwa worki. Jeden z nich wyglądał bardzo dobrze, miał sporą warstewkę tłuszczu na wierzchu, dlatego pan Olimpu myślał, ze pod spodem znajduje się najbardziej wartościowe mięso. Drugi worek nie przedstawiał się tak zachęcająco – można było w nim dostrzec samą suchą skórę. Jednak trik polegał na tym, że w pierwszym worku pod tłuszczem były jedynie kości, w drugim natomiast - pod skórą - Prometeusz ukrył najlepsze mięso. Zeus skuszony dobrze wyglądającą propozycją, wybrał oczywiście pierwszy worek. Jakaż była jego złość gdy odkrył, że został oszukany!

Inteligentny Prometeusz musiał zostać ponownie ukarany, jednak tym razem ściągnął poważne nieszczęścia także na stworzonych przez siebie ludzi. Otóż Zeus postanowił sprowadzić na ziemię najpiękniejszą kobietę, jaka się dotychczas narodziła - Pandorę. Zsyłając ją podarował jej tajemniczą puszkę przykazując, żeby pod żadnym pozorem jej nie otwierała. Na ziemi od razu zakochał się w niej Epitemeusz – brat Prometeusza. Młodzi szybko się pobrali. Jednak Pandorę oprócz wyjątkowej urody cechowała także niespotykana wścibskość. Pewnego wieczoru nie wytrzymała i otworzyła puszkę. Wtedy wytrysnęły z niej wszystkie nieszczęścia, które do tej pory nawiedzają ludzkość. Schował je tam Zeus, wiedząc że Pandora da się skusić tajemnicy.

Mit o Prometeuszu jasno przedstawia nam zalety, którymi cechować powinien się człowiek bohaterski. Zważa on przede wszystkim na dobro innych ludzi poświęcając siebie samego, ryzykuje własnym życiem i zdrowiem, by poprawić sytuację bliźnich, jest sprytny i przebiegły, posiada dużą wiedzę i propaguje pozytywne wartości pośród nieuświadomionych. Nawet, jeśli stosuje triki i podstępy, robi to w dobrej wierze. Jest on niewątpliwie bohaterem pozytywnym.