Opis obrazu stworzenia świata zaprezentowany w mitologii

Stworzenie Ziemi w mitologii greckiej odbywało się w bardzo burzliwy sposób. Starożytni Grecy poświęcili mniej miejsca opisom rozwijającej się natury, mnóstwo zaś - walkom o panowanie nad dopiero co ukształtowaną ziemią.

Świat powstał z Chaosu. Z owego bezładu wyłoniły się dwa bóstwa symbolizujące Niebo i Ziemię – byli to Uranos i Gaja. Kolejno zaczęły pojawiać się noc i dzień, rzeki, pagórki i rośliny. Ze związku pierwszych bóstw narodzili się cyklopi, tytani oraz sturęcy. Jednak Uranos, który obawiał się możliwości utraty władzy nad światem, strącił potomstwo do Tartaru, krainy umarłych.

Gaja nie mogła pogodzić się z tak okrutnym traktowaniem swoich dzieci. Namówiła więc jednego z synów, Kronosa, który jeszcze nie stracił wolności, do zemsty na okrutnym ojcu. Bóg bez wahania zranił Uranosa i sam objął panowanie. Z krwi Uranosa powstały Erynie – boginie zemsty.

Tymczasem świat wciąż się rozwijał - powstawały nowe gatunki flory i fauny.  Kronos, który objął rządy wraz z Reją, nie należał do władców najłaskawszych. Był tak samo podejrzliwy, jak jego ojciec, toteż każde dziecko, które urodziła mu żona, natychmiast połykał. Reja - czuła na krzywdę swojego potomstwa - zbuntowała się i przy kolejnym porodzie podała mężowi nie syna, ale kamień owinięty w pieluszki.

Kronos niczego nie podejrzewał, a ukryty Zeus (to on był owym uratowanym niemowlęciem) rósł na silnego przywódcę. Gdy był już na tyle duży, aby walczyć, wyzwolił swoje rodzeństwo z żołądka ojca i rozpoczął trwającą dziesięć lat walkę o panowanie. Ziemia drżała w posadach, jednak koniec końców ród bogów wygrał, a na tronie zasiadł Zeus. Musiał on jednak stoczyć jeszcze walkę z gigantami. Wyszedł z niej zwycięsko. Najgroźniejszy z gigantów - Tyfon - został przywalony Etną. Wybuchy lawy interpretuje się do dziś jako oznaki jego gniewu i chęci wyswobodzenia się z wiecznego więzienia.

Za czasów Kronosa na ziemi panował szczęśliwy dla ludzi wiek złoty. Zwycięstwo Zeusa rozpoczęło nowy etap w rozwoju ludzkości, który nazwano srebrnym. Po nim nastąpił brązowy, a dalej - trwający po dziś dzień - wiek żelazny.