Jean de La Fontaine - biografia, życiorys

Bajkopisarz, przedstawiciel klasycyzmu francuskiego, urodzony najprawdopodobniej 8 lipca 1621 r. w Chateau-Thierry. W młodości uczył się w szkole w Reims, a następnie w seminarium duchownym, które porzucił dla studiów prawniczych.

Dopiero jako 22 latek odkrył piękno literatury i rozpoczął studia nad twórczością poetów klasycznych.

Był żonaty z Marie Hericart, jednak małżeństwo to - zaaranżowane przez ojca Fontaine’a - nie było udane i skończyło się separacją w 1658 r.

W 1654 powstaje pierwsze poważne dzieło de La Fontaine’a, tłumaczenie sztuki Terencjusza „Eunuchus” (wcześniej przejawem budzącego się w Jeanie poety były krótkie liryki, okazyjnie pisane dla przyjaciół). Za sprawą przekładu „Eunucha” zyskał Fontaine przychylność mecenasa Nicolasa Fouqueta, dzięki któremu mógł utrzymywać się i tworzyć swoje kolejne dzieła.

Od roku 1656 Jean regularnie wyjeżdżał do Paryża, gdzie pogłębiał swoje literackie powołanie i nawiązywał liczne znajomości, m.in. z osobistościami związanymi z królem Ludwikiem XIV. W tym czasie poznał swojego kolejnego mecenasa, Madame de la Salbiere, która zapewniła mu dobrobyt i lokum (mieszkał u niej przez ponad 20 lat).

Sławę przyniosły mu powiastki, „Contes”, wydane w 1665 r., ale przede wszystkim bajki, których pierwsza część ukazała się rok później. Pierwszy tom „Fables” zawierał 6 ksiąg, w sumie 124 bajki, oparte na utworach starożytnych, m.in. autorstwa Ezopa i Horacego. Zbiór zaskakiwał błyskotliwością i humorem, a także prostotą i naturalnością, a jego autor zyskał sobie za ich sprawą ogromną popularność. W kolejnych latach ukazały się następne tomy tych utworów: kolejne 5 ksiąg wydano w 1678 r., a w 1694 powstała księga dwunasta.

W 1682 roku de La Fontaine został członkiem Francuskiej Akademii. Był już wtedy jednym z najpoczytniejszych poetów we Francji.

Jean de La Fontaine umarł 13 kwietnia 1695 roku w Paryżu. Jego ciało złożono na cmentarzu Pere Lachaise.