Nie ma zbrodni bez kary - czy to prawda? - rozprawka

Uważam, iż nie ma zbrodni bez kary. Każde przewinienie zostanie wcześniej czy później odkryte, a winowajca ukarany. Istnieje na to wiele dowodów, które postaram się ukazać w mojej pracy. Posłużę się przykładami z literatury, ponieważ najlepiej obrazują one omawiany problem. 

Chyba najbardziej znanym utworem literackim , który dotyczy przedstawionego tu problemu jest „Zbrodnia i kara” Fiodora Dostojewskiego. Główny bohater powieści, Raskolnikow dopuszcza się mordu, zabija pewną lichwiarkę. Na początku udaje mu się uniknąć odpowiedzialności za swój czyn. Jednak wraz z upływem czasu wzrastają wątpliwości bohatera, zaczyna on odczuwać wyrzuty sumienia, Jest to dla niego kara większa niż potencjalny pobyt w więzieniu. 

Raskolnikow próbuje ukryć swój haniebny czyn, jednak w końcu prawda wychodzi na jaw. Zostaje wygnany z miasta i z dala od bliskich musi odbyć swoją karę. Adam Mickiewicz był mistrzem w tworzeniu historii, które stanowią swoiste potwierdzenie, iż nie ma zbrodni bez kary. Ballada zatytułowana „Świtezianka” ukazuje historię znajomości młodego strzelca i tajemniczej dziewczyny. Para poznaje się w borze i wspólnie spędza miłe chwile. Piękna kobieta zakochuje się w młodzieńcu i nakazuje mu przysiąc, iż dochowa on wierności. Bohater zarzeka się, że nigdy nie spojrzy na inną i nie zdradzi ukochanej. Ale słowa nie dotrzymuje i pozwala się uwieść tajemniczej zjawie z jeziora. 

Okazuje się, iż była to ta sama kobieta, która sprawdzała wierność kochanka. Bohater musi ponieść karę za swoją zbrodnię. Zostaje więc utopiony w jeziorze przez żądną zemsty kobietę. Także w kolejnej balladzie Mickiewicza zostaje ukazana zbrodnia, która nie uniknęła kary. Utwór „Lilie” przedstawia czytelnikowi historię niewiernej żony, która z strachu postanowiła zabić swojego męża. Następnie bohaterka zapragnęła związku z jednym z braci nieboszczyka, nie wiedziała tylko którego wybrać. Zorganizowała więc pewną konkurencję, której zwycięzca miała dostać jej rękę. W dzień ślubu jednak duch zamordowanego męża i czujna natura domagają się zemsty. Kobieta ginie, jej zbrodnia wychodzi na jaw. Mickiewicz pokazuje w swoich utworach, iż każdy zły uczynek zostanie odkryty a winowajca będzie musiał ponieść jego konsekwencje. 

Jak widać, nie istnieje zbrodnia bez kary. Człowiek nie może bezkarnie dopuszczać się zła, zawsze musi być świadomy, iż jego występki zostaną ujawnione. Przytoczone przeze mnie przykłady z literatury są tego doskonałym przykładem.