Jadwiga Korczakowska „Spotkanie nad morzem” - Elza - czego dowiadujemy się o Elzie? Charakterystyka

Elza, czyli Elżbieta Jezierska to niespełna jedenastoletnia dziewczynka, mieszkająca w małej wsi pod Władysławowem, znanym kurortem morskim nad Morzem Bałtyckim. Elza mieszka u Budziszów, którzy opiekują się nią, ale nie jest ich krewną – przed kilku laty u rybaków mieszkała jej matka, a po jej śmierci zajęli się dziewczynką. Elza jest niewidoma od urodzenia, nigdy nie oglądała światła słonecznego, trawy czy kwiatów. Mimo to nie jest smutna ani zgorzkniała – wręcz przeciwnie, cieszy się życiem, często śmieje i pomaga swoim opiekunom w drobnych pracach domowych.

Z opisu Elzy, zawartego w tekście, wynika, że nie jest ładną dziewczynką: ma zadarty nos, buzię obsypaną piegami, wypukłe usta  i trójkątną brodę. Oczy Elzy są bladoniebieskie, prawie białe. Największym jej zmartwieniem jest samotność – z powodu jej stanu zdrowia nikt się z nią nie bawi, rzadko też wychodzi z domu. Dlatego jest nieśmiała i nieco zagubiona, żyje w swoim świecie, zajmuje się na przykład układaniem baśni. Oczywiście nie chodzi do szkoły. Kilka lat wcześniej u jej przybranych opiekunów przebywał emerytowany nauczyciel i zachęcił Elzę do zainteresowania się przyrodą. Podobnie jak inni ludzie, którzy nie widzą, Elza ma znakomicie rozwinięte inne zmysły – świetnie orientuje się w przestrzeni i terenie.

Podobne problemy co Elza – samotność, brak akceptacji – przeżywa Danusia, choć z zupełnie innych powodów. Dziewczynka jest jedynaczką, nie ma rodzeństwa, jest rozpieszczona, trudno jej przyzwyczaić się do ustępstw wobec innych, czego wymaga prawdziwa przyjaźń. Kiedy jednak spotyka Elzę, zupełnie zmienia swoje postępowanie. Nawet jest jej trochę wstyd, że źle oceniła dziewczynkę – Danusia podarowała jej książkę i dziwnie się czuła, bo Elza wcale nie cieszyła się prezentem. Dopiero po chwili wyznała, że jest niewidoma. Danusia zamiast się obrażać, zaoferowała jej przyjaźń. I tak jedna pomogła drugiej, bo obie miały problemy ze zdobywaniem przyjaciół. Obie skorzystały, otwierając się bardziej na świat.

Prawdziwym przełomem okazuje się jednak wiadomość, że Elza może odzyskać wzrok i zamieszka w willi pani Rudzkiej, która zgodziła się ją adoptować. Dziewczynka będzie miała tam znacznie lepsze warunki niż w ciasnej rybackiej chacie. Optymistyczne zakończenie opowieści każe wierzyć, że do Elzy w końcu uśmiechnęło się szczęście – zostanie wyleczona z kalectwa i spełni swoje marzenia.