Edmund Niziurski „Niewiarygodne przygody Marka Piegusa” - charakterystyka bohaterów

„Niewiarygodne przygody Marka Piegusa” to książka przygodowa, która została napisana przez Edmunda Niziurskiego. Jak przystało na książkę przygodową – pojawia się w niej naprawdę wielu bohaterów, z których jedni są przerażający, a inni od razu potrafią wzbudzić sympatię czytelnika. Przyjrzyjmy się najważniejszym postaciom występującym w tej powieści.

Tytułowym bohaterem jest Marek Piegus. To trzynastoletni, piegowaty chłopak o smutnej minie, którego prześladuje niesamowity pech. Powodem jego największych nieszczęść jest to, że zawsze kiedy stara się uniknąć problemów, wpada w jeszcze większe tarapaty. Marek średnio radzi sobie w szkole, a wszystko przez to, że zawsze pojawia się coś, co uniemożliwia mu naukę. Pewnego dnia postanawia iść na wagary i wtedy zaczyna się jego największa przygoda.

Kolejnym bohaterem jest pan Anatol Surma. To sublokator rodziny Marka, który występuje w kabarecie „Arizona”. W ciągu dnia zazwyczaj śpi, a nocami wyrusza na występy. Jest człowiekiem bardzo oddanym swojemu fachowi, nie pozwala powiedzieć złego słowa o miejscu swojej pracy.

Sublokatorem rodziny Marka jest także kuzyn Alek. To sierota, więc rodzice Marka przejęli nad nim opiekę. Ma on osiemnaście lat i czuje się nieco skrępowany sumienną opieką, jaką jest darzony. Dlatego lubi wymykać się nocami przez okno, by nikt nie wiedział, że nie ma go w domu. Alek jest sportowcem, ale jego forma ostatnimi czasy znacznie spadła, gdyż brakowało mu snu (na skutek nocnych wojaży).

Cezary Cedur jest, podobnie jak pan Surma, muzykiem. To człowiek bardzo zmanierowany, posługujący się włoskimi zwrotami. Początkowo daje się poznać jako konkurent pana Anatola (pragnie przywłaszczyć sobie jego instrumenty), jednak po zaginięciu Marka odznacza się wielką odwagą i dołącza do grupy poszukiwawczej. Jego brawurowy atak przeprowadzony z użyciem perfumowanej wody pozwolił na chwilę zdezorientować lwy. To właśnie on przyprowadza Hippollita Kwassa.

Hippollit Kwass jest detektywem z kryminalną przeszłością. Należy do najlepszych w swoim fachu. Podobnie jak Sherlock Holmes posługuje się dedukcją (sam tak mówi). Można określić go jako postać niezwykle bystrą i odważną. Jednak w momentach krytycznych (uwięzienie w korytarzach meliny bandy Alberta Flaszy) nie potrafi zachować zimnej krwi. Hippollit naprawdę dobrze zna zawód detektywa oraz półświatek Warszawy. W pamięci przechowuje wiadomości o większości tamtejszych kryminalistów. Nawet złodzieje mają świadomość jego nieprzeciętnych umiejętności, gdyż chcą zdobyć nieco jego „encyklopedycznej wiedzy”

Kolejnym bohaterem, który zajmuje się prowadzeniem śledztw jest Teodor. To zaledwie piętnastoletni chłopak, którego poznajemy podczas akcji ratunkowej w zoo. Dysponuje on nieprzeciętną odwagą oraz wiedzą zupełnie nieprzystającą do jego wieku. W sytuacjach krytycznych potrafi zachować chłodny umysł, czego dowód dał w momencie osaczenia, gdy odkrył biały tynk. Teodor jest tak charyzmatyczny, że wszyscy chłopcy zajmujący się działalnością detektywistyczną słuchają jego poleceń. Nawet sam Hippollit Kwass mówi o nim jako o wielkim talencie.

Przyjacielem i członkiem drużyny Teodora jest Pirydion. To on uczestniczył z nim w akcji uwolnienia kuzyna Alka i Cezarego Cedura. Pozostaje on nieco w tle Teodora, ale ten widzi w nim swego następcę.

Wieńczysław Nieszczególny jest najbardziej przebiegłym i najbardziej okrutnym złodziejem całej Warszawy. Nie waha się napadać dzieci, które nieświadome noszą w tornistrach kosztowności. Staje się on wrogiem nie tylko policji, ale także reszty półświatka, gdyż w swoim postępowaniu nie kieruje się jakimikolwiek zasadami. Jest postacią, która doskonale opanowała zasady kamuflażu, potrafi się świetnie ukrywać, a dzięki swojej czujności unika porwania. Poprzez nieprzeciętny spryt udało mu się tak wymanewrować grupę pościgową, że jej członkowie trafili do klatki z lwami.

Chryzostom Cherlawy to jeden z członków grupy przestępczej Alberta Flasza. Jest postacią niedocenianą, a z racji jego mizernej postury to na nim skupia się gniew jego współtowarzyszy. Ma bardzo silną potrzebę, by inni żałowali jego losu i rozpływali się nad jego geniuszem. Taka postawa zdecydowanie nie przystoi godnemu opryszkowi.

Czesiek i Grzesiek to najlepsi koledzy Marka. Nie boją się nawet starszych, którzy, delikatnie mówiąc, nie przepadają za Piegusem. Zawsze popierają swojego przyjaciela, a Czesiek próbował nawet pomóc w jego odszukaniu.

W „Niewiarygodnych przygodach Marka Piegusa” pojawia się naprawdę wiele postaci. Wszystkie one przedstawione są tak jakby z przymrużeniem oka, to tworzy naprawdę wybuchową mieszankę.