Mit o Minotaurze – streszczenie, interpretacja mitu

Minotaur był pół-bykiem, pół-człowiekiem. Czasem przedstawiany jest jako człowiek z głową byka, niekiedy natomiast jako człowiek z ludzką twarzą, lecz ciałem i kopytami zwierzęcia.

Minotaur był owocem kary, jaką zesłał na Minosa Posejdon. Minos był królem Krety, jego żoną była Pazyfae. Król obiecał złożyć w ofierze bogu morza przepięknego byka, który urodził się na jego wyspie. Minos nie dotrzymał jednak obietnicy. Posejdon chcąc go ukarać sprawił, że Pazyfae zapałała do byka miłością, z której narodził się Minotaur.

Minotaur był krwiożerczym stworzeniem, który żywił się podwładnymi Minosa, Król postanowił zamknąć go w labiryncie, który wybudował dla niego Dedal. Podczas wojny pomiędzy Kretą a Atenami Minos był zwycięzcą. Po pokonaniu ateńczyków Minos zażądał, aby co roku Ateny przysyłałaby siedmiu chłopców i siedem panien w ofierze Minotaurowi. Straszliwą daninę przerwał dopiero Tezeusz, który dobrowolnie zgłosił się jako ofiara dla Minotaura. Magiczny miecz, który posiadał pozwolił mu zabić potwora. Zakochana w nim córka Minosa - Ariadna podarowała mu złotą nić, dzięki której Tezeusz wyszedł z labiryntu.

Obecny w micie motyw labiryntu symbolizuje skomplikowany problem, długą drogę pełną przeszkód. Nić Ariadny to symbol wskazówek, drogowskazów, której pozwalają osiągnąć cel. Oba wyrażenia na stałe weszły do języka potocznego.