Mit o Orfeuszu i Eurydyce – streszczenie, interpretacja mitu

Orfeusz był władcą Tracji. Był młodym, bardzo pięknym młodzieńcem, który posiadał niezwykły dar. Potrafił wspaniale grać na lutni. Jego żoną była przepiękna nimfa drzewna Eurydyka.

Jej piękno sprawiało, że każdy kto ją ujrzał, musiał się w niej zakochać. Orfeusz i Eurydyka byli bardzo szczęśliwi i zapatrzeni w siebie. Pewnego dnia Eurydyka spacerowała  po dolinie Tempe. Zobaczył ją Aristajos - syn Apollina i nimfy Kyreny.

Aristajos nie zdawał sobie sprawy, że Eurydyka jest żoną Orfeusza i zaczął ją gonić. Uciekającą Eurydykę ukąsiła żmija, nimfa zmarła.

Zrozpaczony Orfeusz postanowił odszukać swoja ukochaną w Hadesie. Wziął lutnię i zszedł do podziemi. Swoją czarodziejską grą tak zachwycił Charona, że zasłuchany przewoźnik dusz przepłynął z nim Styks bez żadnej zapłaty. Gdy Orfeusz stanął przed Hadesem, ubrał swoją prośbę w najpiękniejszą melodię wygrywaną na lutni.

Wzruszony Hades zgodził się oddać mu żonę, ale postawił jeden warunek. Podczas wyjścia z Hadesu Orfeusz ani razu nie mógł spojrzeń na Eurydykę, która miała kroczyć za nim. Niestety, stęskniony Orfeusz nie mógł wytrzymać i odwrócił się, by spojrzeć na przepiękną nimfę. Tym samym utracił ją na zawsze. Załamany Orfeusz powrócił do Tracji i całe dni spędzał na wygrywaniu swego smutku i żalu na lutni. Pewnego dnia w lesie napotkał stado dzików, które rozszarpały jego ciało na kawałki.

Mit o Orfeuszu i Eurydyce jest tragiczny. Opowiada o ogromnej miłości przerwanej pechowym przypadkiem. Ważnego znaczenia nabiera w opowieści symbol Orfeusza jako artysty, który wyraża swe najgłębsze uczucia poprzez sztukę. Rola muzyki jest w micie podwójna. Z jednej strony służy ona wyrażaniu myśli i uczuć, z drugiej jest narzędziem perswazji, którym Orfeusz przekonał Hadesa do oddania mu żony.