Słota „O zachowaniu się przy stole” - streszczenie skrótowe utworu

Wiersz Słoty „O zachowaniu się przy stole” (funkcjonujący również pod tytułem „Wiersz o chlebowym stole”) opisuje obowiązujące w średniowiecznej Polsce zwyczaje biesiadne. Słota zestawia zachowania niedopuszczalne z prawidłowymi celem pouczenia odbiorców wiersza (czyli biesiadników - wiersz prawdopodobnie przeznaczony był do odczytywania podczas uczt właśnie).

Utwór rozpoczyna się krótką inwokacją - prośbą o natchnienie. Pierwsze strofy opisują leżące na stole dobra, będące owocem ludzkiej pracy. Autor wspomina chleb i piwo oraz wiele innych rodzajów jadła.

Późniejsza część utworu w nadzwyczaj satyryczny sposób opisuje niewłaściwe zachowania biesiadników. Słota ukazuje sylwetki ludzi nieokrzesanych w sposób prześmiewczy, pozostawiając oceny i wnioski odbiorcom wiersza.
 
Utwór jest zapisem średniowiecznego savoir vivre - możemy odnaleźć w nim wiele zasad etykiety biesiadowania. Do zachowań niedopuszczalnych należą według niego: jedzenie w sposób łapczywy, zapełnianie od razu całego talerza „A pełną misę nadrobi / Jako on, czso motyką robi. / Sięga w misę prze drugiego, / Szukaję kęsa lubego, / Niedosto[j]en niczs dobrego” , wyszukiwanie dla siebie jak najlepszych kąsków (te należy zostawiać dla dam). Nie wolno również siadać na miejscu, które nie było nam wyznaczone; tym bardziej zabronione jest zajmowanie miejsca przeznaczonego dla kogoś stojącego wyżej w hierarchii społecznej.

Dalsza część wiersza opisuje pożądane zachowania dam oraz zachowania mężczyzn wobec nich. Kobiety jeszcze mocniej muszą stosować się do etykiety - jeść muszą niewiele i drobnymi kęsami. Panowie natomiast zobowiązani są usługiwać im zarówno podczas uczty jak i poza nią. Niewiasty zostają porównane do Matki Boskiej, toteż powinny być traktowane z czcią.

Utwór kończy się kolejną inwokacją i prośbą o bożą łaskę. Rozpoczęcie i zakończenie stanowią klauzulę kompozycyjną.