Leonardo da Vinci „Ostatnia wieczerza” - opis obrazu, interpretacja

„Ostatnia wieczerza” Leonarda da Vinci znajduje się obecnie w kościele Santa Maria Della Grazie w Mediolanie. Dzieło powstawało w latach 1495-1498 na zlecenie Ludovico Sforzy i jest jednym z najwybitniejszych dzieł włoskiego renesansu.

W swym dziele da Vinci ukazuje scenę ostatniej wieczerzy Jezusa z jego apostołami. Centralny plan stanowi podłużny stół, za którym zasiada Jezus Chrystus. Ciemna figura Jezusa kontrastuje z bielą okna, które jest tłem dla jego postaci. Po prawej i lewej stronie Zbawiciela zasiadają w równej liczbie apostołowie. Interpretatorzy obrazu wskazują, że obraz uwiecznia prawdopodobnie moment, w którym Jezus oznajmia zebranym, że został wydany przez jednego z uczniów. Judasz namalowany jest jako trzecia osoba po lewej stronie Zbawiciela. Uczniowie skupieni są w trzyosobowych grupach, ich mimika wyraża różne emocje, między innymi gniew, zdziwienie czy niedowierzanie. Judasz jest odizolowany od pozostałych mężczyzn.

Dzieło artysty obfituje w wiele symboli i ukrytych sensów, do dziś jest przedmiotem wielu dyskusji i domysłów. Nóż  leżący na stole może być zapowiedzią męczeńskiej śmierci św. Bartłomieja. Może stanowić także odwołanie do późniejszych wydarzeń w Getsemani, gdzie św. Piotr, broniąc Jezusa, odcina jednemu z napastników ucho. Niektórzy z badaczy są przekonani, że osoba siedząca najbliżej Chrystusa to Maria Magdalena – ze względu na wyjątkowo delikatne rysy tej postaci – lecz owa interpretacja wzbudza wiele kontrowersji. Naukowcy uważają, że dzieło zostało stworzone na podstawie opisu wieczerzy w Ewangelii św. Jana. Świadczy o tym brak kielicha Jezusa, św. Jan nie wspominał o ustanowieniu Eucharystii.

Na obrazie dominuje kolorystyka brązów, rozjaśniana przez jasny obrus stołu. Leonardo da Vinci zastosował w swym obrazie perspektywę linearną, punktem zbieżnym całego obrazu jest postać Jezusa. Artysta malował obraz techniką temperową i olejną na wilgotnym, wapiennym podłożu. Było to przyczyna późniejszego niszczenia obrazu.

„Ostatnia wieczerza” była dziełem, które zrewolucjonizowało ówczesny sposób przedstawiania scen biblijnych. Stało się tak przede wszystkim ze względu na realizm i dynamikę malowanej sceny oraz niezwykłą emocjonalność płynącą z obrazu. Po raz pierwszy Apostołowie nie zostali przedstawieni jako jedna grupa, reakcja każdego z mężczyzn na słowa Jezusa została odmalowała osobno, jest indywidualna.