Aleksander Puszkin „Eugeniusz Oniegin” - charakterystyka Eugeniusza Oniegina

Aleksander Puszkin jest najwybitniejszym rosyjskim romantykiem. Jego twórczość przyniosła  duże zasługi dla rozwoju rosyjskiej literatury. Ponadto Puszkin jest uważany za twórcę rosyjskiego języka literackiego. Po zdobyciu wykształcenia poeta pisał krótkie wiersze polityczne. Biografia Puszkina nosi znamiona typowej biografii romantycznej – w charakter  epoki wpisuje się także śmierć poety. Puszkin zginął podczas pojedynku, w którym wziął udział w obronie honoru żony.

„Eugeniusz Oniegin” to poemat dygresyjny, który powstawał siedem i pół roku. Warto zwrócić uwagę na strofę, jaką pisany jest utwór – jest to tzw. strofa „onieginowska”, której niestety nie udało się zachować podczas tłumaczenia dzieła. Każda strofa jest złożona z czternastu wersów, które z kolei dzielą się na cztery mniejsze części. Występują w niej rymy krzyżowe.

Tytułowy bohater poematu – Eugeniusz Oniegin – to typowy przedstawiciel ówczesnej rosyjskiej młodzieży. Puszkin pragnął pokazać, jak bardzo znudzeni życiem oraz jak bardzo nieprzygotowani do odpowiedzialnej dorosłości są młodzi ludzie. Oniegin to romantyk-indywidualista pochodzący z bardzo biednej, ziemiańskiej rodziny. Człowiek samotny, niezdecydowany, egoistyczny i egocentryczny. Nie potrafi rozplątać się z sytuacji pełnych hipokryzji oraz cynizmu. Można powiedzieć, że Oniegin cierpi na chorobę wieku, jest nią niemalże zarażony, jak wszyscy inni, młodzi ludzie. Bohater jest zupełnie nieprzygotowany do życia, a romantyczna mentalność utrudnia mu podejmowanie rozważnych decyzji. Nie docenia Tatiany, pięknej panny z majątkiem ziemskim, która próbuje uzyskać jego względy. Przyjaciela, Włodzimierza Leńskiego traci w pojedynku, który sam wywołuje.

Poprzez charakterystykę Eugeniusza, Puszkin pyta o sytuację zaściankowej szlachty oraz jej mentalność, a także porusza problemy społeczne i polityczne ówczesnej Rosji.