„Człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać” (Hemingway) - czy zgadzasz się z tą opinią? Rozprawka

„Stary człowiek i morze” Ernesta Hemingwaya to poruszająca opowieść o kubańskim rybaku – Santiago – który walczy z marlinem. Mężczyzna ten, mimo że jest już stary, wyrusza na wodę podczas huraganów. Jego celem jest udowodnienie swojej wartości i udowodnienie faktu, iż człowiek jest zdolny do naprawdę wielkich i bohaterskich czynów. To właśnie w tym opowiadaniu padają słowa: „człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”, które stanowią przedmiot rozważań w tej rozprawce.

Santiago jest człowiekiem niezwyciężonym. Pomimo wielu nieudanych prób złowienia naprawdę wielkiej ryby, nie poddaje się i wytrwale dąży do obranego celu. Wypływa na niespokojne morze i nie zwraca uwagi na grożące mu niebezpieczeństwo. Kiedy udaje mu się w końcu złowić wymarzoną rybę, los obraca się przeciwko niemu – łup zostaje pożarty przez rekiny. Jednak mężczyzna nie przejmuje się tym, że ludzie zobaczą tylko szkielet. Nie odpuszcza i toczy heroiczną walkę nie tylko z morzem, ale także z samym sobą. Żywioł przez wiele lat niszczył jego życie, ale Santiago ostatecznie dopina swego. Co prawda dopływa on do brzegu z samym szkieletem, jednak to wystarczy, by zaskarbić sobie szacunek miejscowych rybaków. Santiago ponosił porażki przez 84 dni, lecz nie został ostatecznie zwyciężony. Morze zniszczyło jego ciało, niemal zdruzgotało mu psychikę, mimo to rybak nie dał się pokonać.

Innym bohaterem literackim, którego spotkało wiele krzywd, jest Jurand ze Spychowa. Mężczyzna ten poprzysiągł zemstę na Krzyżakach, gdyż to przez nich umarła jego żona. Z jego rąk śmierć poniosło wielu rycerzy, jednak ostatecznie został uwięziony przez zakon. W lochach spotkało go wiele niewyobrażalnych cierpień. Wróg zniszczył nie tylko jego ciało, ale także psychikę. Jurand stracił prawą rękę, język i oczy, a dla pogłębienia jego sromoty – Zygfryd de Löwe postanowił wypuścić go na wolność. Jednak to nie zrodziło w Polaku chęci zemsty. Kiedy sytuacja się odmieniła i przed jego oblicze został przyprowadzony okrutny oprawca, ten postanowił darować mu życie. To kolejny dowód na to, że ludzie potrafią znosić wielkie upokorzenia, pokonywać przeciwności losu i nawet „zniszczenia”, których doznają od losu, nie są w stanie pozbawić ich honoru oraz odmienić ich postawy.

Wiele dowodów na słuszność przytoczonego wcześniej cytatu znajdziemy także w biografiach ludzi sławnych. Warto zwrócić uwagę na Ludwiga van Beethovena. Całym jego życiem była muzyka, lecz los sprawił, że dosięgła go głuchota. Pomimo tego artysta nie przestał tworzyć, a jego dzieła pochodzące z tego okresu uznawane są za genialne. Innym człowiekiem, który nie dał pokonać się życiu jest Esref Armagan. Gdy ogląda się obrazy tego urodzonego w Turcji malarza, można uznać, że są to po prostu dobre i ciekawe dzieła. Jednak kiedy człowiek uświadamia sobie, iż artysta ten od urodzenia jest niewidomy, zaczyna zastanawiać się, w jaki sposób udaje mu się oddawać perspektywę i malować realne kształty przedmiotów.

Zgadzam się ze słowami Ernesta Hemingwaya, że „człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać”. Prawdą jest to, że ludzie zdolni są do niesamowitych poświęceń i wyrzeczeń, byle tylko spełnić swoje marzenia. To właśnie one dodają im sił, by iść, chociaż los wcale im tego nie ułatwia. Prawdziwość tych słów zapewne potwierdzają przytoczone powyżej przykłady, przedstawiające zarówno bohaterów literackich, jak i postaci autentyczne, dla których życie było wielką walką z przeciwnościami.