Tragedia grecka - Edyp i Kreon - charakterystyka porównawcza

Edyp i Kreon byli królami, władającymi w Tebach. Kreon przejął władzę po śmierci Lajosa, natomiast Edyp był synem Lajosa i Jokasty, który opuścił ojczyznę z powodu ciążącej na jego rodzie klątwy. Władcy reprezentują dwa zupełnie odmienne modele sprawowania rządów.

Kreon jest królem niezwykle surowym, przekonanym o swojej nieomylności i poniekąd zaślepionym żądzą władzy. Jest człowiekiem zasadniczym, zawsze kierującym się w życiu pewnym kodeksem, który odnosi jednakowo w stosunku do swoich poddanych i najbliższej rodziny. Przekonany o wyższości swoich praw nad boskimi, jest arogancki wobec religii i tradycji. Zakazuje pogrzebu Polinejkesa, tym samym skazując jego duszę na wieczną tułaczkę. Nie wzrusza go cierpienie jego własnego syna, Hajmona, którego narzeczoną uwięził w grocie. Jest człowiekiem surowym i zdystansowanym, nigdy nie cofa raz danego słowa. Z całą pewnością jest też władcą honorowym; Kreon dba również o swój lud. Nie można nazwać go władcą złym, ponieważ jego działania są najczęściej zdeterminowane przez jego troskę o poddanych. Pomimo swojej nieprzystępności jest również głęboko przywiązany do swej rodziny, o czym świadczy jego szok i głęboka rozpacz po jej utracie. Nie można więc jednoznacznie nazwać go bohaterem negatywnym.

Edyp reprezentuje zgoła odmienny typ monarchy. Do sprawowanego urzędu podchodzi w sposób bardziej emocjonalny, z całą pewnościa kocha swój lud i zawsze stara się podejmować decyzje z zyskiem dla swoich poddanych. Jest postacią tragiczną – niezależnie od siebie jest przyczyną śmierci własnego ojca, nieświadomie dopuszcza się też kazirodztwa. Edyp tak jak Kreon jest człowiekiem zasadniczym i konsekwentnym – doprowadza go to do gorzkiego końca, kiedy na mocy wydanego przez niego zarządzenia sam zmuszony jest opuścić Teby. Mając świadomość ciążącej nad nim klątwy, Edyp wie, że tylko odchodząc z ojczyzny może prawdziwie ocalić swój lud. Z miłości do poddanych decyduje się na ciężkie życie wygnańca i rozłączenie z rodziną.

Zarówno Kreon, jak i Edyp wykazują troskę o swój kraj i poddanych, każdy na swój własny sposób. Jednak żadnemu nie jest dane pozostać dobrym władcą – Kreona gubi niedostatek emocji i bezduszność, nad Edypem nieustannie wisi przekleństwo, które krzyżuje jego plany niezależnie od niego. Obie postacie posiadają wiele cech pozytywnych, które niestety nie wystarczają im, by mogli wieść spokojne życie.