Sens życia człowieka - jaki jest sens życia?

„1 Jeśli mówiłbym językami ludzi i aniołów, lecz miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca lub cymbały brzmiące. 2 I jeśli miałbym dar prorokowania, znał wszystkie tajemnice oraz całą wiedzę, i jeśli miałbym taką pełnię wiary, aby góry przenosić, lecz miłości bym nie miał, byłbym niczym. 3 I jeśli rozdałbym ubogim wszystko, co posiadam, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał” (1 Kor 13)

Słowa św. Pawła z pierwszego Listu do Koryntian, nazywane w tradycji literackiej „Hymnem o miłości”, stanowią dla mnie esencję sensu życia. Polega on na posiadaniu miłości, która wszystkim naszym działaniom, pragnieniom i kontaktom z innymi ludźmi nadaje znaczenie, zaś jej brak nieuchronnie kreuje wokół każdego człowieka pustkę.

Jest to pustka, której nic innego nie jest w stanie wypełnić – żadne zaszczyty, bogactwo, powodzenie ani nawet potęga. Bez miłości wszystkie te rzeczy tracą bowiem sens i stają się zupełnie bezwartościowe. Zaszczyty i sukcesy gubią swój smak, kiedy nie mamy z kim cieszyć się z ich osiągania. Bogactwo przestaje nas w bawić, kiedy nie mamy komu sprawiać dzięki niemu małych radości. Wiedza staje się bezużyteczna, gdy nie potrafimy wykorzystać jej do czynienia dobra i pomnażania szczęścia innych ludzi.

Miłość powinna więc być najważniejszą wartością ludzkiego życia i sterem kierującym podejmowanymi w nim krokami. Podejmowane za jej podszeptem wybory mogą być mniej lub bardziej szczęśliwe, moim zdaniem nie mogą jednak okazać się złe ani przynieść komukolwiek cierpienia. Prawdziwa miłość polega bowiem na troszczeniu się o drugiego człowieka bardziej niż o siebie samego i stawianiu jego szczęścia ponad własnymi pragnieniami, wygodami, czy aspiracjami.

Świątynią takiej miłości jest dla mnie mój dom rodzinny. Moi rodzice często powtarzają mi i mojemu rodzeństwu, że nasza obecność nadaje sens ich egzystencji pomnażając nawet najmniejsze radości, stanowiąc pocieszenie we wszelkich smutkach, dając nadzieję na szczęśliwą przyszłość. Podobnie i dla mnie najbliżsi stanowią początek i koniec wszelkich działań, jakie podejmuję w swoim życiu, to oni bowiem namawiają mnie i dopingują do działania, kształcenia się, rozwoju, a za drugiej strony są tymi, z którymi pragnę dzielić wszystkie moje sukcesy.

Sensem życia jest więc dla mnie szczęście mojej rodziny nie tylko jako całości, ale również w sensie spełnienia i zadowolenia z życia każdego z jej członków z osobna. Ich miłość nadaje mojemu życiu celowości i wypełnia sensowną treścią każdy kolejny dzień.