Bracia Grimm „Czerwony Kapturek” - streszczenie baśni

Czerwony Kapturek była małą, śliczną dziewczynką, którą nazwano tak ze względu na nakrycie głowy podarowane jej przez babcię, z którym nigdy się nie rozstawała.

Pewnego dnia mama zaopatrzyła córkę w koszyk pełen smakołyków i wysłała do chatki babci, która akurat leżała chora. Dziewczynka wędrowała przez las, który musiała pokonać, by znaleźć się w domu babci, gdy spotkała wilka. Zwierz wypytał nieświadomą zagrożenia o to dokąd idzie i jak tam dotrzeć. Aby zyskać na czasie, zwrócił jej uwagę na polankę pokrytą kwiatami. Czerwony Kapturek pomyślała, że skoro ma jeszcze dużo czasu, może nazbierać bukiecik dla babci.

W tym czasie wilk udał się do chatki staruszki i udając, że jest wnuczką chorej, wszedł do środka i zjadł babcię, po czym położył się do łóżka i czekał na przybycie dziewczynki. Gdy ta przybyła wreszcie do domku, okazało się, że babcia wygląda dziwnie – ma wielkie uszy, nienaturalnie duże oczy i paszczę. Zwierzak nie czekając długo, zjadł i Kapturka.

Ponieważ wilk po zjedzeniu babci i jej wnuczki zmęczył się i stał ociężały, położył się i natychmiast zasnął. Jego chrapanie było tak donośne, że zwabiło w pobliże chatki leśniczego, który akurat znalazł się w tej okolicy. Mężczyznę zaniepokoiły tubalne dźwięki, jakie wydawać miałaby przez sen staruszka, postanowił więc sprawdzić, czy z babcią jest wszystko w porządku. Gdy w pościeli zamiast babci znalazł śpiącego wilka, zorientował się, że bestia mogła pożreć biedną kobietę i rozpruł zwierzakowi brzuch. Z otwartych wnętrzności wilka wyszły po kolei, najpierw Czerwony Kapturek, a następnie jej babcia.

Żeby wilk nie zdołał uciec, Leśniczy wypełnił jego brzuch kamieniami, które, gdy chciał uciekać, obciążyły go i unieruchomiły. Zwierzę padło od tego martwe. A wśród trojga bohaterów zapanowała wielka radość z pokonania wilka i uratowania Kapturka i babci przez dzielnego leśniczego. Dziewczynka przyrzekła sobie już nigdy nie zbaczać z żadnej ścieżki i zawsze słuchać mądrych słów matki.