Tove Jansson „Opowiadania z Doliny Muminków” - charakterystyka Panny Migotki

Panna Migotka (oryginalnie Smork Maiden) nie jest spokrewniona z rodziną muminków, choć gatunkowo do nich należy, czyli jest muminkiem. Po raz pierwszy poznajemy ją w pierwszym tomie „Opowiadań z Doliny Muminków” Tove Jansson. Pojawia się tutaj sporadycznie i raczej nie przykuwa uwagi czytelnika. To bohaterka schodząca na dalszy plan opowiadań.

Pannę Migotkę charakteryzuje przede wszystkim jej zamiłowanie do dbania o własną urodę. Jest nieco próżna, lubi zawsze i wszędzie dobrze wyglądać. Jej ulubionym przedmiotem jest lusterko. Uwielbia wpatrywać się w swoje odbicie, podziwiać swoją urodę. Jest wystylizowana na kobietę próżną. „(...) - Bufka powinna zmienić uczesanie - powiedziała Mimbla. - Nie do twarzy jej z przedziałkiem pośrodku. - Grzywki też nie może mieć. - uznała Panna Migotka i wzburzyła swoje miękkie włosy pomiędzy uszami. Przygładziła chwaścik na końcu ogona i odwróciła się, żeby sprawdzić, czy puszek na grzbiecie układa się jak należy. - Czy to przyjemnie być włochatą na całym ciele? - spytała Mimbla. - Bardzo - odpowiedziała Panna Migotka z zadowoleniem”.

Panna Migotka w szczególności dba o swój ogonek oraz grzywkę. Często je czesze, przegląda pod wszystkimi kątami w lusterku. To jej ulubione zajęcie. Cieszy się, gdy jest w centrum zainteresowania, uwielbia robić wrażenie swoim wyglądem na innych. Pochlebia jej też zainteresowanie okazywane jej przez Muminka, który jest w niej beznadziejnie zakochany.

Panna Migotka uwielbia spędzać z nim swój wolny czas (kiedy już odejdzie od lustra). Razem spędzają ze sobą czas na łąkach i polanach, trzymając się za ręce. Panna Migotka uwielbia przyrodę. Małego smoka, którego odnajduje Muminek uważa za słodkiego, chce się z nim bawić, jednak to wcale nie jest takie proste, bowiem stworek zajmuje się głównie zianiem ogniem w każdego, kto tylko spróbuje go dotknąć. Panna Migotka uwielbia też kwiaty.

Najbardziej u niej charakterystyczne jest to, że jako jedyny muminek nosi biżuterię, na przykład bransoletkę na nodze. Ma również zdolność zmiany koloru swojej „skóry”, gdy na przykład jest wściekła, lub zadowolona. Już nawet same jej imię wskazuje na to, że jest to osoba nie dająca się nie zauważyć w tłumie. Jej imię „migocze”, zupełnie jak błyskotki, które dodaje do swojego codziennego, zawsze eleganckiego stroju. To sprawia, że zwraca na siebie uwagę innych. Lubi się swoim wyglądem przechwalać, przez co wydaje się zarozumiała. Lubi też dawać innym wskazówki co do tego, jak powinni się ubierać, co nosić, jak czesać, wyglądać.

Panna Migotka to osoba bardzo sympatyczna, choć na tle całej rodziny muminków niezwykle specyficzna. Jest łagodnego usposobienia, uwielbia, gdy prawi się jej komplementy. Jest miła, uprzejma, zawsze służy pomocną radą w trudnej chwili. To osoba, na którą można liczyć, jeżeli tylko nie urazi się jej dumy z kobiecego wyglądu. Oczywiście ma wady, czym jest przede wszystkim jej kobieca próżność, ale da się ją lubić z powodu jej sympatycznej powierzchowności oraz łagodnego charakteru i niekiedy komicznych sytuacji, w które się wplątuje (często również w towarzystwie Muminka, którego darzy sympatią).

Panna Migotka to osoba ukazana przez Tove Jansson, autorkę „Opowiadań z Doliny Muminków” przez pryzmat jednej, głównej jej cechy - narcyzmu. Bo Panna Migotka to taki narcyz, którego zajmuje przede wszystkim własny wygląd, własny koniec ogonka, własna osoba. Nie jest jednak aż tak egoistyczna, jaka mogłaby się wydawać. Pomimo tej wady, jest to sympatyczna bohaterka i wbrew pozorom nawet ona czegoś uczy czytelnika. Również od niej możemy nauczyć się czegoś wartościowego.