Stefan Żeromski „Siłaczka” - charakterystyka Stanisławy Bozowskiej

Stanisława Bozowska charakteryzowana jest najczęściej w opozycji do głównego bohatera noweli „Siłaczka” - doktora Pawła Obareckiego. Niemniej jednak tytuł odnosi się do niej i to ona jest bohaterką pozytywną noweli.

Młoda, pełna ambicji Warszawianka, zafascynowana teorią ewolucji Darwina, jak wielu jej rówieśników postanowiła poświęcić swoją karierę zawodową (marzyła o medycynie w Paryżu bądź Zurychu) i wyjechać na wieś. Drobna, filigranowej budowy, o mądrym, spokojnym spojrzeniu i szatynowych włosach była równie uboga jak Obarecki i chodziła w za dużym płaszczu, podobnie za dużych kaloszach i niemodnej futrzanej czapce. Pod pachą wiecznie nosiła książki, czasopisma i mapy. Kiedy doktor Paweł był na czwartym roku studiów medycznych, Stanisława miała siedemnaście lat. Podobnie jak on bywała w „salonie”, gdzie lubiano ją i szanowano. Odwzajemniając jego sympatię przynosiła mu kanapki – wyraźny dowód jej dobroci, jednak gdy powiedział jej o swoich uczuciach – pożegnała go i wyjechała.

O przeszłości Stasi czytelnik dowiaduje się ze wspomnień Obareckiego, kiedy ten czuwa przy jej łóżku. Stanisława po służbie w „wielkopańskim” domu zamieszkała we wsi obok Obrzydłówka...