Balzac - biografia, życiorys

Honoriusz Balzac (Honore de Balzac) urodził się 20 maja 1799 roku w miejscowości Tours we Francji. Był synem prostego człowieka pochodzącego z Langwedocji. Jego ojciec był zdeterminowany i zaradny. Postanowił nauczyć się pisać i czytać, aby móc w ten sposób znaleźć zajęcie, które zapewniłoby jemu i jego dzieciom lepszą przyszłość. Ojciec pisarza osiągnął zamierzony cel i mimo chłopskiego pochodzenia, udało mu się wzbogacić. Po przeprowadzce do Paryża pracował jako urzędnik. W czasie rewolucji pełnił funkcję intendenta w wojsku. Zmienił nazwisko Balssa na Balzac, które przywodziło na myśl pewną szlachecką francuską rodzinę. W ten sposób rodzina, dzięki staraniom ojca Honoriusza, zyskała nowy status społeczny.

Matka artysty, Anna Karolina Sallambier, wyszła za mąż mając zaledwie lat osiemnaście. W przeciwieństwie do ojca pochodziła ona z rodziny mieszczańskiej. Pisarz był jej pierwszym synem. Nie darzyła go miłością, a wręcz można powiedzieć, iż nie lubiła chłopca ani nie tolerowała jego obecności. Skutkiem tego, mały Honoriusz został oddany pod opiekę mamce, u której spędził cztery lata swego dzieciństwa.

Edukacją chłopca zajęli się przychylni mu ludzie. Nauczyli go pisać oraz czytać. Następnie przeniesiony został do internatu oratorianów w Vendôme. Ojciec bardzo jasno zaplanował karierę Honoriusza. Ukończył on gimnazjum w Paryżu, a następnie studiował prawo. Przez jakiś czas pracował jako prawnik oraz notariusz. Ta praca nie dawała pisarzowi satysfakcji. W roku 1819 porzucił pracę w kancelarii i postanowił, iż od tej pory jego zajęciem będzie pisanie. Wynajął skromny pokój na poddaszu, w którym miał tworzyć swe dzieła.

Pierwszym utworem, który Balzac stworzył, była tragedia „Cromwell”. Nie przyniosła mu ona jednak rozgłosu i sławy, a uważana była raczej za nieudaną próbę literacką. W tym czasie rodzice pisarza ponownie zamieszkali w Tours. Tam też po porażce, którą odniósł w Paryżu, artysta postanowił spędzić trochę czasu. Wizyta nie trwała jednak długo, po dość krótkim czasie Balzac powrócił do miasta, które stało się jego inspiracją – Paryża. Z nowymi siłami i nadziejami Honoriusz przystąpił do pracy nad kolejnymi utworami. W tym czasie wydał około czterdziestu powieści. Podpisywał je rozmaitymi pseudonimami. Pomimo nakładu pracy, również i one nie przysporzyły pisarzowi sławy.

Jako że pieniądze, które rozpoczynając karierę pisarską uzyskał od rodziców, powoli zaczynały się kończyć, Balzac postanowił otworzyć drukarnię. Nie przyniosła ona żadnych korzyści materialnych. Prosperowała przez cztery lata. Honoriusz został bankrutem, który do końca swych dni tonął w długach, których nigdy nie udało mu się spłacić.

Rok 1829 był dla Honoriusza Balzaca bardzo ważny z dwóch powodów. Zmarł jego ojciec. Jednakże w tym właśnie roku miało miejsce również wydarzenie, które dało pisarzowi niewątpliwie wiele radości, mianowicie – wydał on, pod własnym nazwiskiem, swoją pierwszą powieść, która nosiła tytuł „Ostatni z Szuanów czyli Bretania w roku 1800”. Od tego momentu kariera Balzaca nabrała tempa. W roku 1930 wydał aż siedemdziesiąt pozycji. Bywał na salonach, poznawał wpływowych ludzi, obracał się w doborowym towarzystwie, zwłaszcza kobiecym. W roku 1832 pisarz otrzymał list od swej wielbicielki z Polski – Eweliny Hańskiej z domu Rzewuskiej. Ukoronowaniem wymiany korespondencji było spotkanie dwojga sympatyzujących ze sobą ludzi w Szwajcarii. Przyjaźń przerodziła się w miłość. Honoriusz i Ewelina pobrali się 14 marca 1850 roku w Berdyczowie. Małżeństwo nie zdążyło nacieszyć się swym szczęściem. Pięć miesięcy później, 18 sierpnia, Balzac na skutek choroby serca zmarł.

Honoriusz Balzac był autorem bardzo wielu dzieł. W jego dorobku twórczym odnajdujemy nowele, dramaty oraz powieści awanturnicze. Jednakże największym dokonaniem pisarza była „Komedia ludzka”. Jest to dzieło o ogromnej wartości artystycznej, ale nie tylko. Na cykl składa się około dziewięćdziesiąt powieści, których bohaterami jest aż prawie dwa i pół tysiąca postaci. Można je odczytywać jako osobne historie lub jako całość, gdyż losy opisywanych sylwetek są niejednokrotnie powiązane. Jest to fantastyczny obraz społeczeństwa Francji w XIX wieku.