Postacie biblijne: św. Elżbieta - życiorys, patronat

Święta Elżbieta jest postacią z Nowego Testamentu, o której wspomina w swej Ewangelii św. Łukasz.

Żyła ona za czasów władcy Judei, Heroda. Pochodziła z rodu Aarona, była krewną Maryi matki Jezusa, a jej mężem był kapłan Zachariasz. Oboje żyli jako dobrzy i sprawiedliwi ludzie, przestrzegając przykazań Bożych. Nie mieli potomka, ponieważ Elżbieta była bezpłodna. Pewnego dnia, gdy Zachariasz pełnił służbę kapłańską, ukazał mu się Anioł Pański i obwieścił, że jego żona urodzi syna, któremu nadadzą imię Jan, i który będzie wielką postacią w historii Kościoła. Zachariasz nie uwierzywszy w proroctwo Gabriela, został przez niego pozbawiony mowy.

Elżbieta i Zachariasz byli już w podeszłym wieku, gdy kobieta urodziła swego pierworodnego. Bliscy oraz sąsiedzi radowali się z ich szczęścia, ale dziwili się ich decyzji o imieniu dla dziecka, ponieważ w rodzie Elżbiety nie było żadnego Jana. Gdy dziecko otrzymało imię wskazane przez Anioła, język Zachariasz znów przemówił, chwaląc Pana, a ludzie przekonali się, że będzie to dziecko, nad którym czuwać będzie ręka Boga. Jan otrzymał zadanie i łaskę oczyszczania ludzi od grzechów poprzez udzielanie chrztu. Sam Jezus został przez niego ochrzczony w rzece Jordan.

Ciąża św. Elżbiety przedstawiona była w kontekście Zwiastowania Maryi, co miało być dowodem na to, że dla Boga nie ma rzeczy niemożliwych i nawet kobieta w podeszłym wieku może zostać matką. Krewna Elżbiety – Maryja – przybyła do niej, gdy ta była w szóstym miesiącu ciąży i pozostała z nią aż do czasu narodzin Jana Chrzciciela. W Maryi zaś Elżbieta natchniona przez Ducha Świętego ujrzała Matkę Boga, zwracając się do nie słowami modlitwy: „Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony owoc Twojego żywota”.

Święta Elżbieta jest patronką matek, żon oraz położnych.