Naród wybrany - Historia narodu wybranego - opracowanie

Pojęcie „naród wybrany” odnosi się do religii judaistycznej oraz większości wyznań chrześcijańskich i oznacza ono – istnienie tajemniczej więzi, która łączy Żydów z Bogiem. Miał On  bowiem uczynić naród żydowski szczególnie uprzywilejowanym, z drugiej strony –  miał go też karać surowiej niż inne narody za jego przewinienia.

Historia narodu wybranego przekazana została w Biblii, czyli w zbiorze ksiąg, opisujących relacje ludzi z Bogiem, zawierającym księgi historyczne, kroniki i proroctwa. Nazwa „Biblia” oznacza dosłownie zwoje papirusu, na których niegdyś zwykło się utrwalać teksty. Inaczej więc Biblia to po prostu księgi, dlatego naród żydowski nazywany jest też czasem Narodem Księgi.

Naród żydowski wywodzi się od Abrahama, Izaaka, Jakuba i jego 12 synów, tworzących 12 rodów, czyli 12 pokoleń Izraela. Cechuje się własną oryginalną kulturą, językiem oraz religią, jest też bardzo mocno związany z własną ziemią. Informacja o Boskim wyborze narodu, przekazana została Abrahamowi:

„Pan rzekł do Abrama: Wyjdź z twojej ziemi rodzinnej i z domu twego ojca do kraju, który ci ukażę. Uczynię bowiem z ciebie wielki naród, będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię: staniesz się błogosławieństwem. (…)

A gdy Abram miał dziewięćdziesiąt dziewięć lat, ukazał mu się Pan i rzekł do niego: Jam jest Bóg Wszechmogący. Służ Mi i bądź nieskazitelny, chcę bowiem zawrzeć moje przymierze pomiędzy Mną a tobą i dać ci niezmiernie liczne potomstwo (…). Nie będziesz więc odtąd nazywał się Abram, lecz imię twoje będzie Abraham (Księga Rodzaju 12.1, 17.1nn)”.

W Księdze Izajasza wyraźnie powiedziane jest, iż celem wyboru narodu żydowskiego jest szczególne zadanie, jakie ma on wypełnić, a mianowicie – przygotować świat na przyjście Mesjasza, czyli Jezusa, a przez to – również przegotować ludzkości do zbawienia:

„Wy jesteście moimi świadkami (...) i moimi sługami, których wybrałem, abyście mogli poznać i uwierzyć Mi, oraz zrozumieć, że tylko Ja istnieję. Boga utworzonego przede Mną nie było ani po Mnie nie będzie. Ja, Pan, tylko Ja istnieję i poza Mną nie ma żadnego zbawcy. To Ja zapowiedziałem, wyzwoliłem i obwieściłem, a nie ktoś obcy wśród was. Wy jesteście świadkami moimi (...) że Ja jestem Bogiem, owszem, od wieczności Nim jestem.I nikt się nie wymknie z mej ręki. Któż może zmienić to, co Ja zdziałam?” (Księga Izajasza. 43.10-13).

Zgodnie z poleceniem Boga, Abraham wyruszył wraz ze współbraćmi w kierunku krainy Kanaan, która miała stać się ojczyzną Izraela. Potomkowie Abrahama, ze względu na klęskę nieurodzaju, schronili się w Egipcie, gdzie zmuszeni zostali do niewolniczej pracy (tzw. niewola egipska). Skłoniło ich to do ucieczki pod wodzą Mojżesza.

Po czterdziestu latach wędrówki docierają oni do Palestyny, czyli – Ziemi Obiecanej. Tam założone zostaje Królestwo Izraela z dwoma najsławniejszymi królami: Dawidem i Salomonem. Kolejnym etapem w historii narodu wybranego jest niewola babilońska, czyli przesiedlenie ludności żydowskiej przez Nabuchodonozora II do Babilonii. Po wyzwoleniu przez Cyrusa II Starszego część Żydów nie chciała wracać do ojczyzny, co doprowadziło do diaspory – rozproszenia Żydów.

Dziś Izrael jest państwem, został utworzony w XX wieku przez, powracających do swoich korzeni, żydowskich imigrantów. Uważany jest on za praojczyznę najważniejszych religii świata. Izrael określa się jako centrum duchowego życia judaizmu, kolebkę chrześcijaństwa, a także miejsce święte dla wyznawców islamu.