Piekło - czym jest piekło? Opis. Piekło w Biblii

Piekło występuje niemal w każdej religii. Najczęściej było to miejsce występujące pod ziemią, gdzie znajdowali się ludzie potępieni za złe uczynki popełnione za życia. W piekle dusze skazane są na różnego rodzaju straszliwe męki i katusze, które muszą znosić przez długi czas lub nawet całą wieczność.

W chrześcijaństwie piekło jest królestwem Szatana, zbuntowanego anioła, który przez swoje nieposłuszeństwo został wygnany z nieba. Do piekła trafiają przede wszystkim grzesznicy, którzy nie żałują za złe uczynki przez siebie popełnione. Karą jest pozbawienie możliwości oglądania Boga, uczestniczenia w ten sposób w największej radości i pełni, i cierpienia zarówno fizyczne, jak i psychiczne i wyrzuty sumienia.

Piekło w Biblii jest rozmaicie nazywane. W Starym Testamencie jest to Szeol, co po hebrajsku znaczy „cmentarz”. Miały tam przebywać dusze zmarłych, którym nie dane było zaznać żadnej radości i beztroski. Nazwa ta występuje np. w Księdze Rodzaju (Rdz 37, 35; 42, 38; 44, 29). Stary Testament wprowadza także inną nazwę – Hinnom, który to wyraz pochodzi od Doliny Hinnom, z której z czasem wykształciło się słowo Gehenna.

Dolina Hinnom istniała naprawdę i była miejscem kremacji zwłok oraz pochówku osób, które nie mogły liczyć na normalny pogrzeb. Składano tam także bałwochwalcze ofiary bożkowi Molochowi. Z czasem słowo Gehenna zaczęło oznaczać najniższe warstwy piekła, gdzie płonie nieugaszony ogień, w którym cierpią dusze wiecznie potępionych po Sądzie Ostatecznym. Wyraz ten pojawia się zarówno w Starym, jak i Nowym Testamencie. Przykładami mogą być m.in.: Jr 19, 6; Mt 5, 2; Mk 9, 43 czy Łk 12, 5.

Nowy Testament wprowadza nazwę Hades, która obecna jest także w mitologii greckiej i oznacza podziemną krainę będącą siedzibą zmarłych, a także imię własne króla podziemi, którego inne imię to także Pluton. W judaizmie Hades został wprowadzony jako tłumaczenie słowa Szeol. W Nowym Testamencie występuje np. w: Łk 10, 15; 1 Kor 15, 55 czy Ap 1, 18.