Postacie biblijne: Łazarz - znaczenie, życiorys. Wskrzeszenie Łazarza - opis

Betania była małym miasteczkiem, które leżało w pobliżu Jerozolimy (przy południowo-wschodnim zboczu Góry Oliwnej). Jezus, wraz z uczniami, często odwiedzał to miejsce, gdyż był bardzo zaprzyjaźniony z jedną z rodzin tam mieszkających – Łazarzem i jego dwiema siostrami: Marią i Martą.

Według Ewangelii przyjaciel Jezusa należał do ludzi zamożnych i szanowanych w swojej okolicy. Pewnego dnia zapadł on na bardzo ciężką chorobę i wkrótce zmarł. Wtedy jego siostry zwróciły się do Chrystusa i przekazały mu wiadomość, że Łazarz jest w bardzo złym stanie. Syn Boży odpowiedział, że „choroba nie zmierza ku śmierci, lecz ku chwale Bożej. Dzięki niej Syn Boży dozna chwały”. Wtedy postanowił powrócić ze swymi uczniami do Betanii i „obudzić” swego przyjaciela.

Kiedy Jezus przybył na miejsce, Łazarz już od czterech dni leżał w grobie. U jego sióstr zjawiło się wielu Żydów, by pocieszyć je po stracie brata. Przed Mesjasza wybiegła Marta, a Chrystus skierował do niej te słowa: „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem. Kto wierzy we Mnie, nawet jeśliby umarł, nie umrze na wieki. Czy wierzysz w to?”. Siostra Łazarza potwierdziła słowa Syna Bożego i udali się do ich domu. Gdy dotarli na miejsce, Jezus zapłakał, a wielu zebranych zaczęło szemrać przeciwko Niemu mówiąc, że skoro dokonywał już tylu cudów, nie powinien pozwolić umrzeć przyjacielowi. Wtedy Jezus poprosił o odsłonięcie grobu i zawołał brata Marii i Marty tymi słowy: „Łazarzu, wyjdź na zewnątrz!”. Ku wielkiemu zdziwieniu zebranych, ten rzeczywiście opuścił miejsce swego pochówku i, obandażowany i pokryty materiałami, ukazał się zgromadzonym. Po tym wydarzeniu wielu ludzi uwierzyło w naukę Jezusa i utwierdziło się w przekonaniu, że na świecie pojawił się prawdziwy Mesjasz.

Gdy nadszedł okres męki Chrystusa, spośród rodziny Łazarza towarzyszyła mu tylko Maria. Marta i jej brat pozostali w domu, ponieważ istniało realne zagrożenie ze strony faryzeuszy, którzy chcieli jak najprędzej zatuszować sprawę wskrzeszenia przyjaciela Jezusa. Odnośnie dalszych losów Łazarza źródła podają niejednorodne informacje. Niektóre mówią o tym, że po wniebowstąpieniu Syna Bożego, udał się on na Cypr, gdzie został biskupem. Jeszcze inne podają, jakoby miał udać się do Francji (wraz z rodzeństwem), gdzie także miał pełnić rolę duchownego.

Wspomnienie liturgicznie Łazarza obchodzone jest dnia 17 grudnia. Jego wskrzeszenie ma w Kościele szczególną wymowę – stanowi potwierdzenie faktu zmartwychwstania, którego dostąpią wszyscy wierzący w Boga. Brata Marii i Marty uważa się dzisiaj za patrona grabarzy, żebraków, trędowatych, chorych i cierpiących oraz Zakonu Lazarytów. W ikonografii tego świętego przedstawia się najczęściej właśnie podczas sceny wskrzeszenia.