Buddyzm - symbole religii i ich znaczenie

Koło Dharmy - jeden z najsilniej oddziaływujących symboli buddyjskich na całym świecie, sztandarowy symbol buddyzmu, zwany jest każe „Kołem Praw”. Jest kołem nauki, które Budda przekazał w ciągu całego swojego życia. Jest to koło złotego koloru wpisane w większe koło. Mniejsze stanowi jego centrum, większe przebite jest z ośmiu stron złotymi drążkami. Koło Dharmy ma kształt steru na statku. Utożsamia się je z wieloma znaczeniami. Symbolizować może transformację, metamorfozę. Kiedy Budda po raz pierwszy wygłosił publicznie swoją naukę, w symboliczny sposób po raz pierwszy zakręcił Kołem Dharmy. Odnosi się ono także do cyklu wcieleń duszy człowieka - sansary. Jest to motyw niezwykle popularny w kulturze buddyjskiej spotykany bardzo często jako element architektoniczny w świątyniach.

Lotos - pojawia się często w kulturze buddyjskiej jako utożsamienie piękna, czystości i harmonii. Nazywany jest także Padmą. Ich różne rodzaje mają dla buddyzmu różne znaczenie, na przykład biały lotos symbolizuje czystość i ideał (tak zwane bodhi), różowy lotos przypomina o postaci samego Buddy, czerwony mówi o czystości serca i miłości, a niebieski wyraża zwycięstwo oraz wiedzę. Lotos towarzyszy Buddzie na wielu jego posągach. Jego emblematu dość często używa się w sztuce i architekturze świątyń buddyjskich. Najczystsza dusza jest porównywana właśnie do lotosu. W pozycji lotosu uprawia się sztukę medytacji.

Koncha muszli - jeden głównych symboli i atrybutów boga Wisznu. Jest międzynarodowym symbolem szczęścia i powodzenia. Jej symbolika wywodzi się z prastarych czasów. Muszla ta nazywana jest również Panchajanya. Określa się jako „mającą kontrolę nad pięcioma klasami istot”. Grano na niej, kiedy ostrzegano przed bitwą. Obecnie gra się na niej jak na instrumencie muzycznym. Jest kojarzona przede wszystkim z buddyzmem tybetańskim. Dla każdej kasty była odpowiednia koncha muszli: 1.Biała - bramini, 2. Czerwona - wojownicy, 3. Żółta - kupcy oraz 4. Siwa - robotnicy. Charakteryzują się oryginalnym skrętem w lewą, bądź prawą stronę (w takiej postaci występują w naturze).

Parasol - należy nie tylko do ważnych symboli buddyjskich, ale jednocześnie jest jednym z ośmiu magicznych amuletów. Symbolizuje przede wszystkim szczęście, pomyślność i błogosławieństwo. Chroni przed złem wszelkiego rodzaju. Jest to najczęściej rzeźba w kształcie płaskorzeźby. Wygląda jak parasol wpisany w środek chmury. Ma rzucać na ludzi cień o mocy ochronnej. Wizerunki Buddy bardzo często mają nad głową tego typu parasol. Symbol ten spotyka się w architekturze świątyń buddyjskich w Chinach, Indii oraz Tybecie.

Śriwatsa - występuje w kulturze buddyjskiej pod postacią niekończącego się węzła. Węzeł ten nie ma ani początku ani końca. Jest to symbol ciągłości. Prawdopodobnie pierwowzorem niekończącego się węzła była dwa splatające się ze sobą węże. Jest to także utożsamienie ciągu przyczynowo-skutkowego (karmanu), szczególnie w losach człowieka. To, co robimy dzisiaj, ma swoje konsekwencje jutro i w dalszej przyszłości. Jest w tym uzasadniona harmonia, prostota oraz spokój. Jest to zamknięty i otwarty, geometryczny cykl zarazem. 

Złote ryby - dość rozpoznawalnym symbolem buddyzmu jest para ryb. Jest to symbol jeszcze przedbuddyjski, który miał symbolizować dwie największe rzeki Indii - Ganges oraz Yamunę. Te z kolei odnoszą się do symboliki solarnej (księżyc oraz słońce). Buddę nazywano rybakiem, ponieważ wyławiał z morza cierpienia dusze. Ryby były także symbolem wczesnego chrześcijaństwa, kiedy jeszcze chrześcijan uważano za sektę i nowatorstwo w świecie politeizmu.