Stary Testament - Walka Jakuba z aniołem - interpretacja, streszczenie, znaczenie historii biblijnej

O historii walki Jakuba z aniołem dowiadujemy się z drugiej części Księgi Rodzaju (32, 25). Jakub był synem Izaaka i Rebeki, bratem Ezawa. Poprzez intrygę uzyskał od brata przywilej pierworództwa, natomiast od ojca błogosławieństwa. Kiedy intryga Jakuba wyszła na jaw, uciekł on do swojego stryja. Tam pracował, założył rodzinę i wychowywał potomstwo. W końcu jednak postanowił opuścić tę ziemię i wrócić do brata. Podczas wędrówki napotkał anioła.

Kiedy Jakub z rodziną przeprawiali się przez rzekę, mężczyzna poczuł, iż jakaś siła chwyta go za ramiona. W opisie biblijnym jest to anioł, symbolizuje on jednak Boga. Okazało się, że Jakub jest bardzo silnym i wytrwałym mężczyzną. Bóg walczył z nim, ale nie potrafił dać mu rady. Wtedy, aby pokonać człowieka, Pan dotknął jego stawu biodrowego, a następnie go wywinął, co doprowadziło do jego zwichnięcia. Mężczyzna jednak nie poddawał się.

W końcu anioł (Bóg) poprosił, aby Jakub go wypuścił – walka trwała zbyt długo, zaczęło już świtać. Człowiek odmówił. Chciał, by Bóg go pobłogosławił. Wtedy dopiero obiecał go wypuścić. Anioł zapytał Jakuba o imię, ten wyjawił je. Wtedy Bóg powiedział, iż od tej pory mężczyzna nie będzie zwany Jakubem, tylko Izraelem. Walczył on bowiem z Bogiem i zwyciężył. Dlatego też nadano mu nowe imię. Kiedy Jakub człowiek zapytał anioła (Pana) o imię, ten zdziwił się bardzo. Następnie udzielił Jakubowi błogosławieństwa, a Jakub nazwał miejsce walki Panuel. Był z siebie bardzo dumny, oznajmił swoim bliskich, że walczył z Bogiem, a mimo tego nadal żyje.

Badacze religii i Pisma Świętego często zajmowali się interpretacją opowieści o walce Jakuba z aniołem. Dowiedziono, iż siłą (choć nie została ona dosłownie nazwana) był w istocie Bóg. Teologowie uważają, iż ten tajemniczy opis walki Boga z człowiekiem stanowi symboliczne przedstawienie jego walki duchowej. Może ona dotyczyć wszystkich ludzi. Taka walka jest niezwykle trudna, oznacza pokonanie własnych słabości, przekroczenie pewnych granic. Wydaje się, że zwycięstwo w takim boju jest niemożliwe, ale przykład Jakuba jest świadectwem na to, iż wcale nie musi tak być.

Prawdziwy chrześcijanin nie chce walczyć z Bogiem, kocha go i czuje się przy jego boku bezpieczny. Okazuje się jednak, że możemy osiągnąć wszystko, czego pragniemy, nawet jeśli będzie to oznaczało walkę z rozmaitymi przeciwnościami, a także własnymi ograniczeniami.