Czego mogę nauczyć się od Abrahama? Opracowanie tematu

Abram, bo tak na początku nazywał się pierwszy hebrajski patriarcha, w wieku 99 lat doznał objawienia, podczas którego Jahwe obiecał mu bardzo liczne potomstwo. Pan nazwał go wtedy  imieniem Abraham, gdyż chciał go uczynić ojcem narodów, bowiem Abraham miał zapoczątkować dynastię królewską. Rok później, pomimo wcześniejszych wątpliwości, w wieku stu lat, Abraham został ojcem, urodził mu się syn, Izaak. Patriarcha niedługo cieszył się ojcostwem. Bóg miał względem niego inny plan i postanowił wystawić go na próbę. Otóż rozkazał mu złożyć w ofierze swojego pierworodnego syna na jednym z pagórków. Po nocy pełnej rozmyślań, Abraham podjął decyzję. Udał się na pagórek, ułożył drewno, by spalić ofiarę, zbudował ołtarz, związał syna i kiedy sięgał po nóż ukazał mu się Anioł Pański, który przemówił do niego, że teraz już wie, że Abraham boi  się Boga i szanuje go, ponieważ był w stanie poświęcić dla Niego swego jedynego wówczas syna. Abraham dożył 175 lat i został ojcem sześciorga dzieci.

Nie do końca zgadzam się z postępowaniem Abrahama, bo bezkrytyczne oddanie i poświęcenie graniczy z fanatyzmem, a ten jest zły z założenia. Poza tym, trudno mi zrozumieć bezrefleksyjne podporządkowanie się żądaniu, przecież gdyby Abraham  zastanawiał się, być może prosił Boga o zmianę decyzji, nie byłoby w tym nic złego, sprawa dotyczyła przecież jego pierworodnego. Mimo wszystko, ważne, że możemy nauczyć się od niego konsekwencji oraz zdolności do zachowania wierności Bogu. Był także cennym nauczycielem pokory i cierpliwości oraz poświęcenia. Od początku stawiał osobę Boga na pierwszym miejscu i postępował tak do końca życia. Był bardzo pojętnym uczniem Stworzyciela, a egzamin z wierności Jego naukom zdał bardzo dobrze.