Droga krzyżowa - Stacja 14 - opis, streszczenie, interpretacja

Stacja XIV – Jezus złożony do grobu

Gdy ciało Jezusa zostało zdjęte z krzyża, wieczorem tego samego dnia przybył bogaty człowiek pochodzący z Arymatei imieniem Józef, który był uczniem zmarłego, jednak nie ujawniał się w obawie przed gniewem Żydów. Poprosił Piłata o wydanie zwłok. Piłat wydał ciało, które Józef owinął w czyste płótno, a następnie złożył w wykutym wcześniej grobowcu skalnym.

Św. Jan Ewangelista wspomina, że wraz z Józefem ciałem Jezusa zajął się Nikodem, który przyniósł wonności służące do namaszczenia przed zawinięciem w płótna ciała Jezusa zgodnie z pogrzebowym zwyczajem. 

Przed samym wejściem do grobu Józef zatoczył wielki kamień, który miał stać się zamknięciem do wrót pieczary, po czym odszedł. Maria, matka Józefa i Maria Magdalena nie odeszły stamtąd. Usiadły naprzeciwko grobu Jezusa w czuwaniu.

Ostatnia stacja drogi krzyżowej jest zapowiedzią nadchodzących wielkich wydarzeń zmartwychwstania, które przez chrześcijan czczone są jako najważniejsze święto kalendarza liturgicznego, czyli Wielkanoc. 

Ciało Jezusa spoczęło w grobowcu, gdzie wcześniej uczeń lub uczniowie Mesjasza złożyli je, odpowiednio przygotowawszy. Kiedy dusza Jezusa opuściła już umęczony organizm, a żołnierze, arcykapłani i starsi przestali interesować się losem samozwańczego Króla Żydowskiego, Jezus mógł znów zostać potraktowany z należytą godnością i szacunkiem.

Za trzy dni Jezus miał swą powtórną obecnością pośród uczniów pokazać, że Słowa Boga i Jego samego wypełniły się. Wszystkie wydarzenia aż do momentu złożenia ciała w grobie były przygotowaniem do zesłania największego daru, jaki człowiek mógł otrzymać od Boga – możliwości znalezienia się po śmierci w niebie.

Ciało spoczywające w grobie, wcześniej splugawione i sponiewierane, czeka na duszę, która po trzech dniach powróci, aby dać świadectwo największej prawdy, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Synem Boga, który umarł i zmartwychwstał za nas i nasze grzechy.