Grupa Wyszehradzka - cele, zadania, geneza

Po rozpadzie Związku Radzieckiego oraz uwolnieniu jego satelitów, w Europie Środkowo-Wschodniej powstały państwa, które chciały jak najszybciej rozpocząć pościg rozwojowy za Europą Zachodnią. Wiedziano, że bardzo pomogłoby w tym członkostwo we Wspólnotach Europejskich.

Od roku 1991 można było zaobserwować tendencje zbliżeniowe w stosunkach między Polską, Węgrami i Czechosłowacją (później – Czechami). Powstałą w ten sposób grupę nazwano „Trójkątem Wyszehradzkim”, jednak nazwa ta musiała ulec zmianie już na początku roku 1993, ponieważ doszło wtedy do rozpadu Czechosłowacji.

Tym sposobem utworzono Grupę Wyszehradzką (tak zwane V4). Kraje te zacieśniały swoje stosunki, ale jednocześnie chciały uczestniczyć w wielkiej polityce europejskiej. Wiedziano, że w tej części Europy nie ma krajów o większych możliwościach niż wspomniana czwórka. Właśnie podobne możliwości oraz cele polityki zagranicznej stały się głównym powodem zawiązania grupy.

Na spotkaniu w węgierskim mieście Wyszehrad, ustalono zasady współpracy oraz wzajemnego wspierania się na arenie międzynarodowej. Pierwszym z porozumień, jakie zawarły państwa V4, było CEFTA, czyli Środkowoeuropejskie Porozumienie o Wolnym Handlu z roku 1992. Wkroczenie państw Grupy do Unii Europejskiej, które było jej głównym celem, nastąpiło 1 maja 2004 roku, jednak nie zawiesiła ona swych działań. Nadal raz w roku spotykają się prezydenci Polski, Czech, Słowacji i Węgier, natomiast premierzy robią to dwa razy do roku.