Zimna wojna - Integracja europejska po II wojnie światowej - cele, skutki i znaczenie dla przebiegu zimnej wojny

Integracja państw Europy zachodniej była procesem polegającym na zacieśnianiu współpracy w ramach tworzenia ponadnarodowej wspólnoty o charakterze politycznym i gospodarczym.

Po II wojnie światowej idee integracji europejskiej bardzo się ożywiły, przyczyniła się do tego ówczesna międzynarodowa sytuacja polityczna.

Po pierwsze, Europejczycy obawiali się, że w przyszłości w Europie, gdzie znajduje się wiele państw o skomplikowanych zaszłościach historycznych, może dojść do wybuchu nowej wojny. Uznano, że integracja polityczno-gospodarcza będzie jedynym skutecznym rozwiązaniem w celu zapobieżenia konfliktom. Europejczycy chcieli także odbudować własną gospodarkę, która uległa zniszczeniu w wyniku działań wojennych. Państwa zachodnioeuropejskie pragnęły również odzyskać dawne międzynarodowe znaczenie utracone w wyniku wojny. Dodatkowo – państwa europejskie zostały zobowiązane przez Amerykanów do nawiązania współpracy w ramach przyjęcia planu Marshalla.

Pierwszą wspólną instytucją zachodnioeuropejską była Organizacja Wzajemnej Pomocy Gospodarczej, która została utworzona w ramach planu Marshalla w 1948 r. i miała koordynować przyjmowanie amerykańskiej pomocy. Wolna Europa współpracowała także na płaszczyźnie militarnej, podjęła współpracę z państwami pozaeuropejskim w ramach NATO – organizacji powstałej w 1949 r. W 1951 r. w Paryżu został podpisany traktat powołujący do życia Europejską Wspólnotę Węgla i Stali (EWWiS). Traktat został podpisany przez  Belgię, Francję, Holandię, Luksemburg, RFN i Włochy. Kolejnym elementem poszerzającym integrację było utworzenie w 1954 r. Unii Zachodnioeuropejskiej. 25 marca 1957 r. nastąpiło pogłębienie gospodarczej współpracy: na mocy podpisanych Traktatów rzymskich utworzono Europejską Wspólnotę Gospodarczą (EWG) oraz Europejską Wspólnotę Energii Atomowej (Euratom). 1 stycznia 1958 r. Traktaty rzymskie weszły w życie. 8 kwietnia 1965 r. EWWiS, EWG i Euratom zostały połączone i nazwano je Wspólnotami Europejskimi.

Wymienione traktaty umożliwiły zjednoczenie większości państw Europy Zachodniej pod szyldem różnych organizacji, do których z czasem przyłączały się nowe państwa. Skupienie państw europejskich w ponadnarodowych organizacjach umożliwiło ich odbudowę oraz, przede wszystkim, wzajemną pomoc. Integracja z pewnością umożliwiła uniknięcie wojen, państwa europejskie skierowały się bowiem w stronę współpracy polityczno-gospodarczej, co było wolnej Europie potrzebne, ze względu na ciągłego toczenie zmagań zimnowojennych.

Zjednoczona Europa stała się w końcu partnerem dla o wiele silniejszych Stanów Zjednoczonych w walce z zagrażającym pokojowi i demokracji komunizmem.