Terroryzm - Terroryzm lewacki - organizacje i ich charakterystyka, definicja

Na początku rozważań nad kwestią terroryzmu lewackiego należy zdefiniować samo pojęcie terroryzmu. Słownik języka polskiego określa „terroryzm” jako stosowanie terroru – czyli przemocy – dla osiągnięcia zwykle celów natury politycznej, wymuszanych w ten sposób na władzach państwa. Terrorem posługują się motywowane ideologicznie organizacje ekstremistyczne, swoje cele realizując  poprzez zamachy bombowe, morderstwa, porywanie samolotów czy wywoływanie zamieszek. Dla organizacji skrajnych terroryzm stanowi podstawowe narzędzie walki politycznej.

Przechodząc do meritum eseju, terroryzm lewacki można sklasyfikować jako terroryzm rewolucyjny. Organizacje lewackie stawiają sobie za cel walkę z kapitalizmem, demokracją, całym aparatem władzy państwa. Do realizacji swoich celów stosują klasyczne metody terrorystyczne – przybliżone na początku opracowania.

Do słynnych organizacji lewackich należą: Frakcja Armii Czerwonej (RAF), Akcja Bezpośrednia (AD), Czerwone Brygady (BR), Czerwoni Khmerowie i organizacja Świetlisty Szlak.

RAF to organizacja, która w historii swoich działań osiągnęła szereg sukcesów, będących zarazem porażkami rządu RFN. Genezy kształtowania się RAF-u należy doszukiwać się w protestach studenckich w RFN w 1967 roku, gdy postępowała radykalizacja części ich uczestników, późniejszych członków RAF-u. Głównymi założycielami organizacji byli Andreas Baader i Ulrike Meinhof, przez co RAF nazywany jest także Grupą Baader-Meinhof. Rok 1970 uznaje się za początek działań organizacji, wtedy bowiem Andreas Baader został zbrojnie odbity z rąk policjantów.

Ideologicznie organizacja związana była z marksizmem, anarchizmem i Nową Lewicą. RAF stawiał sobie za cel walkę z imperialistycznym uciskiem kapitalistycznego państwa, był przeciwny wojnie w Wietnamie, starał się zwrócić na nią uwagę. Członkowie RAF-u swoje postulaty realizowali w radykalny sposób, głównie napadając na banki oraz dokonując zamachów na urzędników państwowych. Jedna z akcji RAF-u, zajęcie ambasady RFN w Sztokholmie, zyskała oddźwięk n a całym świecie. RAF rozwiązał się w 1998 r., ogłaszając zakończenie  swojej działalności.

Inną lewacką organizacją terrorystyczną była Akcja Bezpośrednia (AD), ideologicznie związana z anarchizmem i maoizmem. AD działa od 1979 roku we Francji. Jej najsłynniejszym czynem był udany zamach na generała NATO Rene Audrau w 1985 roku.

Kolejną lewacką organizacją są włoskie Czerwone Brygady (BR) inspirowane radykalnym marksizmem chińskiej rewolucji kulturalnej. Czerwone Brygady działały od 1971 roku, zostały rozbite przez policję w końcu lat 70. Celem tej organizacji było przeprowadzenie rewolucji proletariackiej i zniszczenie państwa włoskiego, aby ustanowić rządy komunistyczne. Najbardziej spektakularnymi akcjami Czerwonych Brygad były uprowadzenie generała NATO Jamesa Doziera oraz zabójstwo Aldo Moro – byłego premiera Włoch.

Kolejną lewacką organizacją są kambodżańscy Czerwoni Khmerowie ideologicznie powiązani z maoizmem. Organizacja ta rozpoczęła akcje terrorystyczne w latach 70. Czerwoni Khmerowie stworzyli własną armię, aby zdobyć władzę w Kambodży. Krajem rządzili w latach 1975-1979, dopuszczając się zbrodni ludobójstwa.

Innym pozaeuropejskim ugrupowaniem lewackim jest peruwiańska organizacja Świetlisty Szlak, ideologicznie powiązana z maoizmem. Świetlisty Szlak został założony w latach sześćdziesiątych przez Abimaela Guzmána. Jego celem było ustanowienie chłopskich komunistyczno-rewolucyjnych rządów. Działanie Świetlistego Szlaku osłabło od 1992 roku, gdy przywódca ugrupowania został schwytany, mimo to nie przestało funkcjonować.