Motyw tańca w literaturze różnych epok - rozwiń temat

Taniec zazwyczaj kojarzy się z radością i szczęściem, jednak nie zawsze wymowa tej formy aktywności była tak optymistyczna. Pisarze podejmowali ten motyw w rozmaitych odsłonach, które zmieniały się wraz z epokami i filozofią.

Już Biblia podejmuje taniec jako motyw wieloznaczny i symboliczny. Jednym z najbardziej znanych przykładów jest taniec Salome – pięknej młodej dziewczyny, która zgodziła się zatańczyć dla Heroda Antypasa z okazji jego urodzin. Ten, urzeczony niezwykłym tańcem obiecał spełnić każde życzenie dziewczyny, jednak ta z racji młodego wieku nie wiedziała o co prosić Heroda. Poradziła się matki, która rozkazała dziewczynie poprosić o ściętą głowę Jana Chrzciciela, którego nienawidziła z racji jego upomnień dotyczących moralności kobiety.

Antypas zgodził się na ten haniebny czyn i rozkazał pozbawienie życia proroka. Taniec nie występuje tutaj jako aktywność pozytywna. Historia Jana Chrzciciela pokazuje do jakich czynów zdolny jest człowiek zaślepiony przez namiętność.

Średniowiecze także pełne było odniesień do tańca, jednak motywem najlepiej kojarzącym się z tą epoką był taniec śmierci, czyli „danse macabre”. Przedstawiany był na rycinach i malowidłach w postaci śmierci wyobrażonej jako...