Stefan Żeromski „Syzyfowe prace” - problematyka powieści

„Syzyfowe prace” Stefana Żeromskiego ukazały się 1897 r. Głównym zamysłem autora było ukazanie w tej powieści czasów swojej młodości – okresu nasilonych represji ze strony carskiej Rosji, co było echem klęski powstania styczniowego. Jednym z postanowień zaborcy było wprowadzenie reformy szkolnictwa, w myśl której obowiązkowym językiem miał być rosyjski, a wszystko co polskie, winno być rugowane.

Za najważniejszy problem, jaki poruszył Żeromski w „Syzyfowych pracach” można uznać przedstawienie zabiegów i metod mających doprowadzić do całkowitej rusyfikacji młodego pokolenia. W tym celu posuwano się do naprawdę różnorodnych działań. Bohaterowie dzieła Żeromskiego spotykali się z nimi na różnych etapach swojego życia. Już w szkole przygotowawczej w Owczarach Marcin Borowicz był poddawany licznym próbom odpolszczenia. Pan Wiechowski starannie, spokojnie i konsekwentnie starał się wpoić uczniom alfabet rosyjski, a swoje działania przenosił także na sferę religijną, ucząc dzieci modlitw w słusznej wersji językowej.

Metody dydaktyczne Wiechowskiego przewidywały także pomoc dla uczniów, którzy nieco wolniej przyswajali sobie nową mowę – czekały na nich kąt lub dyscyplinka. Gimnazjum...