Stefan Żeromski „Przedwiośnie” - problematyka powieści

„Przedwiośnie” Stefana Żeromskiego ukazało się w 1924 r. – 6 lat po odzyskaniu przez Polskę niepodległości. Utwór był reakcją autora na katastrofalną sytuację II Rzeczypospolitej. Młodym państwem targały różne bolączki: wielkie bezrobocie i niskie płace, separatyzm ludności kresowej, fatalny stan ekonomiczny i rozdrobnienie polityczne łączące się z rozbieżnościami ideowymi rządzących. Autor, mocno zaangażowany w sprawy ojczyzny, chciał zabrać głos w sprawie jej odbudowy.

Głównym tematem poruszonym w „Przedwiośniu” jest sytuacja polityczna. Młody Cezary Baryka staje przed wyborem jednej z dwóch dróg mogących prowadzić do powstania silnego państwa. Pierwszą z nich jest ewolucja, której zagorzałym zwolennikiem jest Szymon Gajowiec – dawna miłość matki głównego bohatera. W myśl jego poglądów państwo powinno być kształtowane powoli, w sposób przemyślany. Priorytetem powinno być wprowadzenie nowej waluty i objęcie obywateli opieką państwa, co miałoby zjednoczyć ludzi, którzy niedawno wyszli spod trzech zaborów. Gajowiec zakłada także stabilizację sytuacji zewnętrznej, wzmocnienie armii i rozbudowę systemu oświaty. Jednakże plany te wymagają wielkiej cierpliwości, a tej...