„Legenda o świętym Aleksym” - Jak oceniasz postępowanie św. Aleksego wobec rodziców i żony?

Bohater XV-wiecznego tekstu hagiograficznego aby wieść życie ascety ukierunkowanego jedynie na Boga i wieczność, musiał nie tylko wyzbyć się majątku, ale i dotychczasowej egzystencji, co oznaczało porzucenie rodziny, którą w jego przypadku byli rodzice i młoda żona.

Z całą pewnością odejście syna i męża było dla jego najbliższych wielkim ciosem. Ci, którzy go kochali, musieli pogodzić się z tym, że już nigdy do nich nie wróci. Jego żona pozostała mu nawet wierną do śmierci. Jednak jego postępowanie nie wynikało z wyrachowania, z egoizmu czy chęci sprawienia im bólu. Aleksy poczuł w sobie powołanie, którego nie mógł zlekceważyć.

Bohater, gdyby zmuszony został przez kogoś z rodziny lub gdyby sam poświęciłby się dla ich spokoju i nie wyruszył w wędrówkę, byłby prawdopodobnie człowiekiem głęboko nieszczęśliwym, a co za tym idzie, jego życie i dla niego, i dla najbliższych wcale nie byłoby dobrem.

Decyzja, którą podjął, była trudna dla wszystkich. Nie zostawił wszystkiego, by szukać pieniędzy, szczęścia, innych ludzi, ale by całkowicie poświęcić się Bogu i w zgodzie ze swoim sercem. Jego ofiara była o wiele większa niż ta, którą ponieśli jego bliscy, ponieważ wybór egzystencji naznaczonej bólem, upokorzeniem, oddalaniem od siebie wszystkich potrzeb fizycznych i pragnień, nie jest wyborem prostej drogi. To wymaga wiele siły, samozaparcia, wielkiej odwagi i najprawdziwszego pragnienia w sercu.

Sposób na życie, jaki wybrał Aleksy, był niecodzienny i wymagający wielu wyrzeczeń, zarówno w związku z ludźmi, którzy go otaczali, jak i z własną słabością, potrzebami. Ale najważniejsze jest to, że postąpił zgodnie z pragnieniem, które zrodziło się w jego sercu i podążył za nim. Ponieważ każde wielkie marzenie, ambicja, chęć samodoskonalenia, bez względu na to jakiej dziedziny dotyczy, nie powinno być hamowane, a wręcz przeciwnie, należy wtedy wszystkie siły skierować na jego realizację.