„Legenda o świętym Aleksym” - Jak rozumiesz ucieczkę św. Aleksego od świata?

„Legenda o świętym Aleksym” jest jednym z najdawniejszych zabytków języka polskiego i pochodzi z drugiej połowy XV wieku. Jest to utwór o charakterze hagiograficznym, czyli przybliżającym żywot świętego.

Aleksy pochodził z bogatej rodziny i wychowany został w domu, gdzie nigdy niczego nie brakowało. Poślubił nawet piękną i młodą kobietę, ale przez cały czas czuł, że to nie takie życie jest mu pisane. Jego ucieczka od świata była jednocześnie zwróceniem się ku Bogu i jego prawdziwym przeznaczeniem. Czując, że tylko przez powierzenie swego życia Stwórcy i oczyszczenie swej duszy poprzez umartwianie ciała, osiągnie szczęście i równowagę.

Odwrócił się więc od wszystkiego co naznaczone było ziemskimi przyjemnościami, potrzebami ciała, od wszystkich spraw, które kierowały uwagę na materialny aspekt życia. On pragnął widzieć jedynie cel eschatologiczny i hołdować pierwiastkowi duchowemu, który jest przeciwwagą dla pierwiastka materialnego.

Takie odrzucenie fizyczności życia wiązało się po pierwsze z odrzuceniem wszystkich dóbr materialnych, które zapewniały jemu i jego bliskim dostatnie życie. Swoje bogactwa oddał więc potrzebującym. Następnie odszedł od żony, której towarzystwo musiałoby wiązać się z całkowitym pogrążeniem w fizyczności i opuścił dom oraz rodzinne strony jako żebrak. Jego ciało wystawione zostało na działanie kapryśnych sił natury oraz nieustanne głodowanie, wygody zmieniły się w trud i poniżenia. Niegdyś żywiący się najbardziej wyszukanymi potrawami, obecnie zaspokajał podstawową potrzebę głodu resztkami, żyjąc niczym wyrzutek wśród śmieci i pomyj.

Aleksy odwrócił się od świata materialnego, wyrzekając się dosłownie wszystkiego, co z nim było związane. Dzięki takiej postawie mógł widzieć jedynie Boga i moment połączenia się z nim na zawsze, co zrekompensowałoby wszystkie cierpienia, na jakie skazał się w życiu doczesnym. Jego asceza przyniosła pożądany skutek. Cuda jakie miały miejsce po jego zgodnie, świadczyły o tym, że jego dusza osiągnęła świętość i trafiła do krainy wiecznej szczęśliwości.