Dante „Boska komedia” - Wizja raju przedstawiona w „Boskiej komedii” Dantego. Opis, opracowanie

Wizja raju w „Boskiej Komedii”, podobnie jak obraz piekł i czyśćca, została ujęta w 33 pieśniach. Jest to ostatnia część wielkiego dzieła, stanowi poniekąd zwieńczenie wędrówki Dantego. Tu spotyka on swoją ukochana Beatrycze. Pod jej przewodnictwem może w końcu ujrzeć krainę szczęścia, gdzie przebywają zbawione dusze. Przestrzeń niebieska, analogicznie jak to miało miejsce w przypadku piekła i czyśćca, składa się dziewięciu sfer nazywanych niebami. Ich nazwy i ułożenie odnoszą się do układu planet. Ten porządek ma też odniesienie moralne. Tak jak istnieje siedem cnót, cztery kardynalne i trzy boskie (wiara, nadzieja, miłość), tak tutaj widzimy siedem nieb, zaś każda kolejna cnota znajduje się bliżej Boga. Siedziba Boga to Empireum, kształtem podobne do białej róży. Jednak mimo pozornej hierarchii, nie ma tu zróżnicowania na poziomy zbawienia czy wiecznego szczęścia. Wydaje się, że taka budowa ma raczej służyć analogii do poprzednich części, ponieważ wszystkie zbawione dusze tak samo obcują z Bogiem i doznają szczęścia.

To, co wyraźnie odróżnia wizję nieba w „Boskiej komedii” od piekła i czyśćca, to podkreślana dobitnie jego niematerialność. O ile męczarnie dusz w piekle są przedstawione bardzo namacalnie, ich cierpienia...