„Dzieje Tristana i Izoldy” - charakterystyka Tristana

Tristan to główny bohater utworu Josepha Bediera pt.: „Dzieje Tristana i Izoldy”. Jego postać mocno zakorzeniła się w historii literatury. Funkcjonuje jako wzór prawdziwego rycerza, prawego człowieka, wiernego swoim ideałom oraz jedynej kobiecie, którą naprawdę pokochał. Jest symbolem tego, do czego powinien dążyć prawdziwy mężczyzna, który pragnie dobrze przeżyć swój ziemski czas. To człowiek, który jest w stanie wyrzec się wszystkiego, aby dochować wierności swoim postanowieniom, co w dzisiejszych czasach wydaje się być nie do pomyślenia. Z pewnością Tristan przeraziłby się dzisiejszym światem, który prze do przodu jak najłatwiejszą ścieżką do jakiegoś nieokreślonego celu.

Tristan pochodził ze znaczengo rodu. Był synem króla Lonii - Riwalena oraz królowej Blancheflor (siostra króla Kornwalii - Marka). Niestety, nie dane mu było cieszyć się szczęśliwym życiem na dworze swojego ojca. Jego ojciec - król Riwalen, zginął w czasie walki przed narodzinami syna. Matka również go opuściła, umierając z żalu po śmierci męża, nadając wcześniej synowi imię Tristan, co z łaciny można przetłumaczyć jako smutny. Można śmiało przyjąć tezę, że to imię zawisło nad nim niczym klątwa na całe życie.

Tristan był niezwykle przystojnym młodzieńcem, jasnowłosym, szerokim w barach, szczupłym w pasie, mocnym, wiernym i odważnym - jak charakteryzuje go sam autor. Został także wychowany na człowieka prawego, a jednocześnie silnego, wyszkolonego w myślistwie, walce, jeździe konnej, grze na harfie oraz śpiewie. Wpojono mu także wysokie zasady moralności, które nie pozwalały na akceptację kłamstwa czy zdrady, a także nakazywało wspieranie słabszych czy dotrzymywanie słowa. Niewątpliwie, miało to ogromny wpływ na całe jego postępowanie. Jego nauczycielem, a potem najlepszym przyjacielem był Gorwenal.

Tristan, prócz wyuczonych umiejętności, był także osobą niezwykle inteligentną. Bardzo trudno było go wyprowadzić w pole. Umiał w porę mówić i w porę milczeć. Po przybyciu do Kornwalii nie wyjawił swojego pochodzenia, twierdząc, że jest synem kupca. Potrafił także skłonić piękną Izoldę by go nie zabijała, pomimo przysięgi zemsty na mordercy wuja.  Swoim postępowaniem potrafił zaskarbić sobie przyjaźń niemal wszystkich ludzi.

Tristana cechowała także skromność. Nie dbał o to, by być u władzy mimo iż miał taką możliwość- zrzekł się tronu lońskiego, zobowiązał się także do dostarczenia narzeczonej swojemu wujowi i zrobił to, pomimo wielkiej miłości do Izoldy. Zagwarantował tym samym pokój między Kornwalią a Irlandią.

Jak przystało na prawdziwego rycerza, Tristan był wzorem męstwa i odwagi. Niestraszne były mu bitwy ze smokiem czy olbrzymem. Z łatwością uporał się z Morhołtem, pomógł również  obronić Karhenia. Był też sprytny i przebiegły.
Co bardzo istotne, Tristan utracił swoją prawość oraz złamał zasady dla ukochanej kobiety- Izoldy. Właśnie dla niej poświęcił honor, dobre imię, spokój wewnętrzny oraz bezpieczny kąt u boku króla Marka, który kochał go jak własnego syna. Pomimo to, że wiedział, że nie może wiązać się z Izoldą, rzucił wszystko, aby być z wybranką serca. Jednak przez cały czas nękały go wyrzuty sumienia.

Kończąc, warto podsumować tę wielką postać w historii światowej literatury. Tristan swym początkowym zachowaniem doskonale wpisuje się w symbol prawdziwego rycerza - prawy, honorowy, z niezłomnymi zasadami. Tragizm jego postaci związany jest z miłością do pewnej kobiety, która nie była mu pisana. Poświęcił dokładnie wszystko - swoje dobre imię oraz honor, by związać się z nią na zawsze.