François Villon „Wielki testament”, Juliusz Słowacki „Testament mój” - testament jako gatunek literacki. Porównanie wierszy

Testament sporządza człowiek, który myśli o swojej śmierci i pragnie wyrazić w nim ostatnią wolę. Dziś kojarzy się nam głównie z rozporządzeniami majątkowymi, ale w tradycji literackiej „testament” to raczej swoiste podsumowanie życia i dorobku literackiego. Przyjrzyjmy się dwóm literackim testamentom powstałym w różnych epokach, różnych językach, różnych kulturach, ale - w podobnym celu.

„Wielki testament” Françoisa Villona to utwór średniowieczny, choć dla odbiorców tej epoki nowatorski. „Testament mój” Juliusza Słowackiego to zaś dzieło romantyczne. Co je łączy? Oczywiście forma testamentu, a co za tym idzie - fakt poruszenia spraw ostatecznych, rozliczenie się z przeszłością, wyrażenie ostatniej woli, a także osobisty charakter wyznania.

Osobisty charakter dzieła Villona był w średniowiecznej literaturze nowością. Nie chodzi o sam zabieg tworzenia literatury wyznania, lecz o fakt, że poeta napisał utwór o charakterze autobiograficznym. Podaje wiele faktów ze swego życia opatrzonych datami - faktów z punktu widzenia historii świata co najmniej błahych, przywołuje nazwiska i miejsca podobnież mało znaczące, jeśli spojrzymy na nie poprzez...