Janusz Korczak - biografia, życiorys

Janusz Korczak urodził się 22 lipca 1878 roku w Warszawie. Przyszedł na świat w rodzinie z żydowskimi korzeniami. Jego prawdziwe nazwisko to Henryk Goldszmit.

Dzieciństwo Korczaka pełne było smutnych i trudnych chwil. Już jako młodzieniec musiał udać się do pracy i zarabiać, aby pomóc ojcu w utrzymaniu rodziny. Udzielał korepetycji i w ten sposób wpływał na poprawę losu swoich najbliższych. W latach 1886-1897 Korczak pobierał naukę w szkole początkowej Augustyna Szmury. Następnie uczył się w warszawskim gimnazjum. Zdecydował się na studia medyczne, dlatego w roku 1898 został studentem Uniwersytetu Cesarskiego na wydziale lekarskim. Siedem lat później, po zdaniu egzaminów, odebrał dyplom lekarza. W 1907 roku wyruszył do Niemiec, gdzie doskonalił swoje umiejętności, biorąc udział w wykładach dotyczących medycyny.

Całe swoje życie poświęcił innym, także potrzebującym ludziom. Nie założył własnej rodziny, ponieważ jak najlepiej pragnął pełnić obowiązki społeczne. Pracując jako lekarz nie pobierał opłat od ludzi ubogich i nigdy nie odmówił im pomocy. Szczególnie jednak kochał dzieci. Prowadził dom dla sierot, pracował w przytułku dla ukraińskich dzieci, leczył młodzież. Wszystkie lata swojego życia spędził wśród dzieci, nauczał je, pokazywał świat, kochał jak prawdziwy rodzic. Zginął tak, jak żył. Razem ze swoimi podopiecznymi został uwięziony w warszawskim getcie. Miał szansę ucieczki, wiele osób chciało mu pomóc. Dostarczali fałszywe dokumenty i wskazywali drogę ucieczki. Korczak jednak nie zamierzał opuścić swoich podopiecznych, nie wyobrażał sobie, że samotnie pójdą na spotkanie ze śmiercią. Dobrowolnie zdecydował się na towarzyszenie dzieciom w drodze do Treblinki. Tam mieli zginąć w komorach gazowych. Niezwykle znanym wydarzeniem był marsz Korczaka i jego wychowanków. Dzieci niosły swoje ulubione zabawki i książeczki, idąc za swoim przewodnikiem.

Korczak był nie tylko wspaniałym pedagogiem, ale także pisarzem. Na początku swojej grogi współpracował z tygodnikiem „Kolce”. W 1901 ukazała się powieść „Dzieci ulicy”.  Pisywał powieści, ale w między czasie nieustannie pracował dla gazet (np. „Głos”), udzielał się również w audycjach radiowych. W 1939 roku ukazały się: „Pedagogika żartobliwa”, „Moje wakacje” oraz „Gadaninki radiowe Starego doktora”. Swoją najsłynniejszą książkę dla dzieci zatytułowaną „Król Maciuś pierwszy” napisał w roku 1923.

Dzisiaj Janusz Korczak jest symbolem miłości i oddania drugiemu człowiekowi. Jego postać patronuje wielu szlachetnych przedsięwzięciom i wydarzeniom.