Rimbaud „Moja bohema” - motyw bezdomności w wierszu. Opracowanie
JUŻ 9902 WYPRACOWANIA W BAZIE!
- 4914 wypracowanie - Język polski
- 1594 wypracowanie - WOS
- 2021 wypracowanie - Historia
- 787 wypracowanie - Religia
- 528 wypracowanie - Język angielski
- 58 wypracowanie - Język niemiecki
Twórczość J. A. Rimbauda przypada na pierwszą połowę XIX wieku. Ten francuski poeta, nazwany przez potomnych „poetą wyklętym” to anarchista ze skłonnościami homoseksualnymi oraz zamiłowaniem do podróży.
Utwór „Moja bohema” to typowy sonet włoski. Podmiot liryczny wypowiada się w pierwszej osobie liczny pojedynczej i opowiada o swojej tułaczce. Jest on wędrowcem pozbawionym dachu nad głową, który przemierza świat „z rękoma w podartych kieszeniach”. Drogowskazami dla podmiotu lirycznego są gwiazdy i marzenia, nie ma przy sobie nic.
O bezdomności podmiotu lirycznego poeta przypomina na każdym poziomie organizacji tekstu poetyckiego. Świadczą o niej już pojedyncze słowa, czasowniki wykorzystane w charakteryzacji bohatera: „włóczyłem się”, „szedłem”, „siedząc na skraju drogi”. Następnie, w wierszu pojawiają się liczne środki artystycznego wyrazu, które obrazują sytuację bohatera lirycznego. Epitety, tj. „szeroka dziura”, „jedyne portki”, „zdartego kamasza” i fraza „w bluzie co już nieziemską prawie była bluzą” charakteryzują go jako wędrowca, który nie dba o swój ubiór. Po opisie sytuacji lirycznej (ma to miejsce w dwóch pierwszych zwrotkach sonetu) następuje skoncentrowanie uwagi czytelnika na uczuciach i odczuciach podmiotu lirycznego. Dowiadujemy się, jak otaczający świat działa na zmysły podmiotu lirycznego. Również w tej części sonetu występują środki stylistyczne, tj. metafory: „słucha gwiazd”, porównania: „czuje że głowę, jak mocne wino rosa kroplista mi rasza”, oraz hiperbole: „w krąg fantastycznych cieni rosły tłumy” (hiperbola).
Bezdomność podmiotu lirycznego zostaje uwydatniona poprzez konstrukcję utworu. Wiersz zbudowany jest jak typowy sonet, dwie pierwsze strofy mają charakter narracyjno-opisowy – zostaje w nich nakreślona sylwetka bohatera, który jest ciągle „w drodze” a sam siebie określa jako „pędrak – marzyciel”. Dwie ostatnie zwrotki mają charakter refleksyjno -filozoficzny, podmiot liryczny zdradza w nich swoje uczucia i odczucia, a ponadto dzieli się swoimi wątpliwościami z czytelnikiem.
Podobne wypracowania do Rimbaud „Moja bohema” - motyw bezdomności w wierszu. Opracowanie
- Adam Mickiewicz „Sonety Krymskie” - „Bajdary” - interpretacja i analiza sonetu
- Paulo Coelho „11 minut” - recenzja książki
- Literatura wojenna - Życie w okupacji pokazane w utworach Staffa, Broniewskiego i Gałczyńskiego
- Juliusz Słowacki „Kordian” - „Kordian” jako dramat romantyczny i narodowy
- Komizm - komizm w literaturze. Rodzaje komizmu i wyjaśnienie pojęcia
- Tadeusz Różewicz „Lament” - interpretacja i analiza wiersza
- Ignacy Krasicki „Szczur i kot” - interpretacja, morał bajki Krasickiego
- Ignacy Krasicki „Dewotka” - interpretacja bajki, opracowanie
- Henryk Sienkiewicz „Szkice węglem” - obraz wsi. Opis
- William Szekspir „Hamlet” - recenzja dramatu
- Maria Konopnicka „A jak poszedł król na wojnę” - interpretacja i analiza wiersza
- Aleksander Fredro „Zemsta” - charakterystyka Cześnika
- Sofokles „Antygona” - mowa pożegnalna Antygony
- Jaś i Małgosia - opowiedz historię Jasia i Małgosi
- Miron Białoszewski „Pamiętnik z powstania warszawskiego” - obraz powstania. Druga strona wojny
- Napisz sprawozdanie - Sprawozdanie z wycieczki szkolnej do kina
- Jan Kochanowski „Tren V” - środki stylistyczne w trenie. Opisz i wyjaśnij ich funkcję
- Dlaczego „Zemsta” jest komedią? - Aleksander Fredro „Zemsta”
- Caspar David Friedrich „Morze lodu” - interpretacja, opis obrazu
- Najciekawsza historia Harry'ego Pottera