Na stronie używamy cookies. Korzystanie z witryny oznacza zgodę na ich wykorzystywanie. Szczegóły znajdziesz w Polityce Prywatności.
unikalne i sprawdzone wypracowania

Rimbaud „Moja bohema” - motyw bezdomności w wierszu. Opracowanie

Twórczość J. A. Rimbauda przypada na pierwszą połowę XIX wieku. Ten francuski poeta, nazwany przez potomnych „poetą wyklętym” to anarchista ze skłonnościami homoseksualnymi oraz zamiłowaniem do podróży.

Utwór „Moja bohema” to typowy sonet włoski. Podmiot liryczny wypowiada się w pierwszej osobie liczny pojedynczej i opowiada o swojej tułaczce. Jest on wędrowcem pozbawionym dachu nad głową, który przemierza świat „z rękoma w podartych kieszeniach”. Drogowskazami dla podmiotu lirycznego są gwiazdy i marzenia, nie ma przy sobie nic.

O bezdomności podmiotu lirycznego poeta przypomina na każdym poziomie organizacji tekstu poetyckiego. Świadczą o niej już pojedyncze słowa, czasowniki wykorzystane w charakteryzacji bohatera: „włóczyłem się”, „szedłem”, „siedząc na skraju drogi”. Następnie, w wierszu pojawiają się liczne środki artystycznego wyrazu, które obrazują sytuację bohatera lirycznego. Epitety, tj. „szeroka dziura”, „jedyne portki”, „zdartego kamasza” i fraza „w bluzie co już nieziemską prawie była bluzą” charakteryzują go jako wędrowca, który nie dba o swój ubiór. Po opisie sytuacji lirycznej (ma to miejsce w dwóch pierwszych zwrotkach sonetu) następuje skoncentrowanie uwagi czytelnika na uczuciach i odczuciach podmiotu lirycznego. Dowiadujemy się, jak otaczający świat działa na zmysły podmiotu lirycznego. Również w tej części sonetu występują środki stylistyczne, tj. metafory: „słucha gwiazd”, porównania: „czuje że głowę, jak mocne wino rosa kroplista mi rasza”, oraz hiperbole: „w krąg fantastycznych cieni rosły tłumy” (hiperbola).

Bezdomność podmiotu lirycznego zostaje uwydatniona poprzez konstrukcję utworu. Wiersz zbudowany jest jak typowy sonet, dwie pierwsze strofy mają charakter narracyjno-opisowy – zostaje w nich nakreślona sylwetka bohatera, który jest ciągle „w drodze” a sam siebie określa jako „pędrak – marzyciel”. Dwie ostatnie zwrotki mają charakter refleksyjno -filozoficzny, podmiot liryczny zdradza w nich swoje uczucia i odczucia, a ponadto dzieli się swoimi wątpliwościami z czytelnikiem. 

Podobne wypracowania do Rimbaud „Moja bohema” - motyw bezdomności w wierszu. Opracowanie