Jaś i Małgosia - opowiedz historię Jasia i Małgosi

„Jaś i Małgosia” to baśń braci Grimm. Opowiada historię rodzeństwa, które przeżyło ciekawe historie i z powodzeniem pokonało różne trudności.

Jaś i Małgosia mieszkali z rodzicami na skraju lasu. W domu brakowało jedzenia, dlatego macocha nakazała ojcu wyprowadzenie dzieci w głąb lasu i porzucenie ich. Początkowo mężczyzna opierał się, ale w końcu uległ złej żonie. Rodzeństwo usłyszało rozmowę rodziców, więc dzielny chłopiec postanowił zadbać o bezpieczeństwo swoje i siostry. Gdy dorośli usnęli, Jaś wyszedł przed dom i nazbierał białych kamyków. Następnego dnia w drodze do lasu rozrzucał je za sobą tak, aby zaznaczyć trasę. Rodzice zaprowadzili dzieci bardzo daleko od domu i zostawili, zapewniając, że wrócą po nie wieczorem. Mijały godziny, ale nie wracali. Gdy nastała noc Jaś i Małgosia ruszyli po śladach, które wyznaczały kamyki. Dzieci, ku radości ojca, wróciły do domu, ale jakiś czas później, kiedy znowu zabrakło jedzenia, macocha ponownie rozkazała, by jej mąż porzucił rodzeństwo w lesie. Słysząc także i tę rozmowę, chłopiec chciał nazbierać białych kamyków, jednak kobieta zamknęła drzwi.

Zmartwione dzieci z niepokojem czekały na nadchodzący dzień. Rankiem rodzice zaprowadzili je do lasu. Nie posiadając kamyków, Jaś rozrzucał po drodze okruszynki chleba, który dostał od macochy. W nocy miały one wskazać trasę. Podobnie jak ostatnim razem rodzice obiecali, że wrócą po dzieci, ale tak się nie stało. Chłopiec i dziewczynka samotnie wyruszyli przed siebie, szukając rozrzuconych kawałków chleba. Niestety, w lesie mieszka dużo głodnych ptaków. Zjadły one okruszki, a dzieci nie potrafiły odnaleźć drogi. Biedne, zbłąkane szły całą noc i następny dzień, a były już bardzo godne. W południe rodzeństwo ujrzało małego ptaszka, które pięknie śpiewał.

Dzieci postanowiły podążyć za nim. Ptak doprowadził ich do chatki zbudowanej z chleba, ciasta i cukru. Głodne dzieci zaczęły zjadać domek. Z chatki wyszła zgarbiona staruszka i zaprosiła je do środka. Nakarmiła chłopca i dziewczynkę pysznymi jabłkami i orzechami, utuliła do snu w ciepłych łóżeczkach. Jednak była to zła czarownica, która zjadała dzieci i tylko udawała miłą staruszkę. Następnego dnia uwięziła Jasia w chlewie. Chciała go utuczyć i zjeść. Przez cztery tygodnie karmiła chłopca, ale ten nie przybierał na wadze. Jasiu bowiem zamiast swojego palca pokazywał czarownicy kość, a że była ona prawie ślepa, nie zauważyła różnicy. Ale czas mijał i zła kobieta postanowiła w końcu zjeść Jasia. Małgosia, która chciała pomóc braciszkowi, podstępnie zwabiła czarownicę do pieca, wepchnęła ją i zamknęła drzwiczki. Kobieta spaliła się, a dziewczynka uwolniła brata. W domu staruszki dzieci znalazły drogie kamienie, perły i postanowiły zabrać je ze sobą.

Z pomocą kaczki przepłynęły przez rzekę i w końcu odnalazły drogę do domu. Ojciec ucieszył się na ich widok, zła macocha już nie żyła. Dzięki drogim klejnotom rodzinie od tej pory żyło się lepiej.