Wisława Szymborska „Na wieży Babel” - interpretacja i analiza wiersza

Utwór „Na wieży Babel” został wydany w 1962 roku w tomie „Sól”. Wiersz mówi o końcu uczucia. Z rozmowy dwojga ludzi możemy wnioskować, że kiedyś łączyła ich miłość, ale obecnie to raczej obojętność. Między poszczególnymi wypowiedziami nie ma związku, ta rozmowa do niczego nie zmierza.

Tytuł wiersza nawiązuje do starotestamentowej opowieści o budowie wieży Babel. Ludzie kierowani pychą zamierzają wznieść potężną wieżę, która będzie sięgała nieba. Tym samym chcą przekroczyć granicę, jaka dzieli ich od Boga. Karą za ten brak posłuszeństwa i pokory jest pomieszanie języków. Ludzie, którzy do tej pory posługiwali się wspólnym językiem, nagle zaczynają mówić w sposób dla siebie niezrozumiały. Brak porozumienia uniemożliwia dokończenie dzieła. Ludzie rozchodzą się na różne strony, a wieża pozostaje opuszczona. Biblijna przypowieść ma wyjaśniać, skąd wzięły się na świecie rożne języki, ale pokazuje też, jak ważne jest porozumienie między ludźmi, bez niego niczego nie uda się stworzyć. Właśnie do tej konieczności porozumienia nawiązuje Szymborska w swoim wierszu. Utwór, który można odczytać jako dialog dwojga niegdyś bliskich sobie osób, pokazuje współczesny...