Irena Sendlerowa - charakterystyka osoby i działalności

Irena Sendlerowa jest znana chyba wszystkim Polakom. Zawdzięcza to swojemu dobremu sercu i szerokiej działalności społecznej.
   
Kobieta przyszła na świat w rodzinie, dla której rzeczą oczywistą było udzielanie pomocy ludziom potrzebującym. Ojciec Sendlerowej był lekarzem leczącym Żydów. Już od najmłodszych lat kobieta udzielała się społecznie. Pracowała w ośrodkach opieki społecznej, a w czasie wojny pomagała żydowskiemu społeczeństwu. Jej działalność opierała się przede wszystkim na przemycaniu żydowskich dzieci z getta. Według źródeł historycznych Sendlerowa ocaliła około 2,5 tysiąca istnień. Uratowane dzieci umieszczane były w domach dziecka prowadzonych przez siostry zakonne oraz w specjalnie zorganizowanych rodzinach zastępczych.

W 1943 roku Sendlerowa została aresztowana przez gestapo i skazana na śmierć. Uratowali ją koledzy z „Żegoty”, czyli rady powołanej w celu przygotowywania i planowania pomocy dla Żydów. Kobieta wykazała się ogromną odwagą, ponieważ nie zrezygnowała ze swojej działalności. Mimo groźby więzienia, a nawet utraty życia postanowiła, że w dalszym ciągu będzie niosła pomoc potrzebującym. Po wojnie nadal kontynuowała swoją misję. Zakładała nowe domy dziecka, ośrodki dla samotnych matek oraz ludzi bezrobotnych. Marzyła, aby dać im nadzieję na lepsze jutro, motywację do dalszego działania. Jak widać, przede wszystkim kochała dzieci, bo to im poświęciła całe swoje życie, a każdy jej ruch wykonywany był z myślą o najmłodszych. Sendlerowa straciła własne dziecko, gdy przebywała w więzieniu, już po wojnie. Została uwięziona przez pracowników Urzędu Bezpieczeństwa.

Kobieta angażowała się nie tylko w sprawy społeczne, ale także w politykę. Przez dwadzieścia lat należała do PZPR, a wcześniej do Polskiej Partii Socjalistycznej.
   
Irena Sendlerowa jest osobą, której postępowanie godne jest uwagi i naśladowania. Ratując żydowskie dzieci z getta nie myślała o swoim bezpieczeństwie ani o tym, czy przeżyje kolejny dzień. Robiła to z potrzeby serca, bo jak wiadomo nie dostała za to żadnej zapłaty. Najwspanialszą nagrodą było dla niej ocalone życie i uśmiech dziecka, które szczęśliwie dotarło do nowej rodziny. Uważam, że kobieta jest wielką postacią naszej kultury i każdy powinien poznać jej dzieje. Nie często przecież zdarza się, że człowiek ryzykuje swoje życie po to, aby pomóc innym, obcym ludziom.