Aleksander Dumas „Trzej muszkieterowie” - charakterystyka Aramisa

Aramis jest jednym z czwórki głównych bohaterów powieści Aleksandra Dumasa „Trzej Muszkieterowie”, pierwszej części trylogii, opowiadającej historię przyjaźni łączącej królewskich muszkieterów. Rzecz dzieje się w XVII w. w Anglii i Francji. Pierwowzorem dla postaci Aramisa był muszkieter Henri d’Aramitz.

Nie znamy prawdziwego imienia muszkietera, tylko jego pseudonim. Aramis od dziecka przygotowywany był do zostania duchownym. Wychowany został w klasztorze. Jego ojciec, Arras, był zasłużonym dla kraju żołnierzem. Aramis jako dziewiętnastoletni chłopak, zakochał się w pięknej dziewczynie. Po tym, jak pewien oficer zabronił się mu z nią spotykać, wystąpił z klasztoru. Przez rok uczył się sztuki fechtunku. Kiedy opanował sztukę szermierki, wyzwał na pojedynek owego oficera. Zabił mężczyznę i odzyskał swoją godność. Nie mając możliwości powrotu do klasztoru, Aramis został muszkieterem. Miał wówczas dopiero dwadzieścia dwa lub trzy lata, twarz dziecka, czarne oczy, różowe policzki i aksamitną, brzoskwiniową cerę. Bardzo dbał o swój wygląd, zależało mu na podziwie kobiet. Pisał wiersze i prowadził teologiczne dysputy. Mimo swojego delikatnego wyglądu i niewinnej postury, Aramis był człowiekiem odważnym, walecznym i dzielnym. Jego marzeniem był powrót do klasztoru i zostanie duchownym. Najważniejsze wartości wyznawane przez Aramisa to religia i miłość.

Muszkieter był bez pamięci zakochany w swojej damie. Jej częste milczenie, wywoływało w bohaterze  niepewność, co do swojej przyszłości. W jednej chwili miał chęć wstąpić do klasztoru, w następnej powrócić do wojska. W ostateczności, z braku jakichkolwiek wiadomości od swojej ukochanej, wstąpił do zakonu jezuitów. Służba Bogu jawiła się dla niego jako idealny sposób na życie.