Stefan Chwin - biografia, życiorys

Polski pisarz, eseista, krytyk literacki, a także grafik. Urodził się 11 kwietnia 1949 r. w Gdańsku, jest doktorem habilitowanym, profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Gdańskiego. Wykładał także gościnnie na Uniwersytecie Jagiellońskim, w ramach Studium Literacko-Artystycznego. Zawodowo zajmuje się romantyzmem, a w jego powieściach można się dopatrzeć związków z filozofią Nietzschego.

Pierwsza powieść Chwina, „Krótka historia pewnego żartu” opisuje życie codzienne w czasach epoki stalinowskiej. Przedstawione w niej dzieje rodziny pisarza (wspomnienia autobiograficzne) to tylko pretekst do głębszych rozważań na temat tzw. mitów, które zaważyły na losach świata (m.in. mit Nowego Człowieka, który napędzał machinę ideologiczną komunizmu). Jest to także rekonstrukcja sytuacji i wydarzeń w powojennym Gdańsku. Tematykę tą kontynuuje Chwin w „Hanemannie”, gdzie opisuje dzieje Wolnego Miasta Gdańska począwszy od lat międzywojnia, przez czas okupacji, po lata powojenne. „Hanemann” to opowieść o próbach ułożenia sobie życia na nowo oraz refleksja nad doświadczeniami, które w różny sposób odciskają piętno w ludzkiej pamięci; opowieść, która zawiera w sobie tzw. wątpienie egzystencjalne i stawia je przed czytelnikiem.

Chwin jest też autorem książek krytyczno-literackich i historyczno-literackich („Bez autorytetu”, „Romantyczna przestrzeń wyobraźni”, „Literatura a zdrada: od Konrada Wallenroda do Małej Apokalipsy”), a także powieści fantastyczno-przygodowych, które wydał pod pseudonimem Max Lars. Są to: „Ludzie-Skorpiony”, „Człowiek-litera. Przygody Aleksandra Umwelta podczas akcji specjalnej w Górach Santa Cruz”. Przetłumaczył także swojego „Hanemanna” na język niemiecki i rosyjski.

Jako eseista publikuje także za granicą.

Chwin w latach 1996-2003 był jurorem Literackiej Nagrody Nike, jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich.