„Śpieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą” – rozprawka

Powyższe zdanie jest fragmentem znanego wiersza ks. Jana Twardowskiego „Śpieszmy się”. Słowa te mają tak silną wymowę, że na stałe weszły do polskiego słownika. Świadczy to bez wątpienia o ich prawdziwości. 

Dzisiejszy świat pełen jest różnego rodzaju katastrof, klęsk żywiołowych, zamachów terrorystycznych, wojen. Wszędzie czai się na nas śmierć, lecz najczęściej nie zdajemy sobie z tego sprawy. W wirze codziennych spraw, próbując zdobyć karierę i osiągnąć sukces nie myślimy o możliwości własnej śmierci, czy też śmierci naszych bliskich. Czasem po prostu nie chcemy dopuścić do siebie myśli, że przecież w każdej sekundzie może obok nas zabraknąć kogoś, bez kogo nie wyobrażamy sobie życia. 

Myślę, że nieustannie powinniśmy o tym pamiętać. Nie chodzi o to, abyśmy bali się śmierci czy też budowali swoje życie wokół świadomości jej bliskiego nadejścia. Powinniśmy jednak żyć tak, by w momencie utraty kogoś bliskiego nie żałować słów, których nigdy nie wypowiedzieliśmy. Życie ludzkie jest bardzo kruche, dlatego powinniśmy traktować je z należytym szacunkiem i pamiętać, że w każdej chwili możemy zostać go pozbawieni. Nie wolno nam dopuścić do sytuacji, w której dopiero w chwili czyjejś śmierci zdajemy sobie sprawę z tego, jak bardzo ta osoba jest dla nas ważna. Powinniśmy okazywać sobie nawzajem uczucia tak często, jak to tylko możliwe – bo przecież niedługo może być na to za późno. 

Mądre powiedzenie głosi, że zawsze bardziej żałujemy tego, czego nie zrobiliśmy. W przypadku miłości do ludzi przysłowie to jest w stu procentach prawdziwe. Pamiętajmy, by okazywać przywiązanie naszym bliskim, póki wciąż są obok nas.