Izaak Singer - biografia, życiorys

Isaac Bashevis Singer, mimo że pisał w języku jidysz i miał rodziców pochodzenia żydowskiego, urodził się w Polsce niedaleko Nowego Dworu Mazowieckiego i w istocie jego przodkowie byli polskimi Żydami. Ojciec był rabinem, matka natomiast córką rabina. Nadali mu imię Icek-Hersz Zynger. Dopiero później autor stworzył pseudonimy: najpierw Icchok Baszewis, następnie dostosowując do wymowy amerykańskiej, zmienił je na Isaac Bashevis Singer. To nie jedyne przydomki pisarza. Używał także wersji Icchok Warszawski oraz D. Segal. Również rodzeństwo noblisty zajmowało się twórczością literacką: zarówno brat, jak i siostra byli cenionymi pisarzami.

Data przyjścia na świat przyszłego noblisty jest sporna, przyjmuje się rok 1902, chociaż przez długi czas sam Singer fałszował ją, by w czasie wojny uniknąć powołania do wojska. Kiedy Icek był kilkuletnim chłopcem, rodzina przesiedliła się do Radzymina, gdzie jego ojciec został nauczycielem w jesziwie – specjalnej szkole żydowskiej, w której nauki pobierali nieżonaci studenci – jednak tą pracę wykonywał bez zezwolenia, gdyż nie znał języka rosyjskiego i nie mógł przystąpić do egzaminu organizowanego w tym języku.

Kolejnym przystankiem na drodze pisarza był Biłgoraj, skąd pochodziła jego matka. Rodzina przeniosła się tam, jednak po kilku latach Icek wyemigrował do Warszawy, gdzie pragnął się uczyć. Wybrana szkoła nie spełniała jednak jego oczekiwań, dlatego wrócił do Biłgoraja. Tam próbował zarabiać ucząc w szkole języka hebrajskiego, jednak praca ta nie przynosiła mu spodziewanych dochodów. Singer pracował także w czasopiśmie, w którym redakcją zajmował się jego brat. Tłumaczył też niemieckich klasyków, takich jak Tomasz Mann i Erich Maria Remarque, na język jidysz.

Singer zadebiutował w wieku dwudziestu trzech lat. Było to opowiadanie pt.: „Na starość”, drukowane w gazecie „Literarische Bleter”, jednak pisarz nie podpisał się własnym nazwiskiem, ale użył pseudonimu. Opowiadanie dotyczy Biłgoraja, miasta, w którym pisarz spędził swoje dzieciństwo. W tym czasie Singer dużo pisał krótkich opowiadań i szkiców kształtując własny styl pisarski. Niektórzy badacze uznają, że nie „Na starość” jest debiutem Singera, ale powieść pt.: „Szatan w Goraju”. Jest to bowiem pierwsza dojrzała powieść pisarza drukowana w odcinkach w gazecie „Globus”. Pisarz porusza w dziele niełatwy temat powstania Chmielnickiego, a więc wydarzeń, które rozegrały się w XVII wieku. Także tutaj sięga Singer do swoich rodzinnych stron, gdyż wieś Goraj znajduje się niedaleko Biłgoraja. Tam w czasie powstania Chmielnickiego zostało wymordowanych wielu Żydów. Singer porusza także wątek autentycznej postaci, Sabbataja Cwi, który ogłosił się mesjaszem.

Jeszcze przed rozpoczęciem II wojny światowej udało się pisarzowi wyemigrować do Stanów Zjednoczonych, gdzie z pomocą brata otrzymał pracę w czasopiśmie jako korektor. W tym czasie jego partnerka i syn byli w Palestynie, gdyż rodzina musiała się rozdzielić. W wyniku rozłąki pisarz popadł w depresję, jednak szczęśliwie poznał niejaką Almę Haimann Wassermann, która przywróciła mu chęć życia i pisania.

Singer jest ceniony za poruszanie niełatwych, często kontrowersyjnych tematów związanych z narodowością Żydowską i umiejętnościami przystosowywania się Żydów do różnych środowisk. Jego twórczość przesiąknięta jest myślą filozoficzną rodem z Schopenhauera i Spinozy, autor czerpie także z dorobku XIX-wiecznych pisarzy rosyjskich.

Singer zmarł w 1991 roku, literacką nagrodę Nobla otrzymał w 1978. Najbardziej znane tytuły to „Rodzina Muszkatów” czy „Sztukmistrz z Lublina”.